Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Witam wszystkich miłośników berneńczyków :)

Niestety sam jeszcze nie jestem szczęśliwym posiadaczem berneńczyka - dopiero jestem na etapie decydowania się na tego psa.

Po raz pierwszy zobaczyłem go w ubiegłym roku i od razu się w nim zakochałem. A że dopiero teraz warunki mieszkaniowe na pozwalają na to, aby berneńczyk mógł pojawić się w moim domu, tak więc biorę się do roboty :)

Zanim jednak podejmę tą decyzję, chcę się zorientować, czy wiemy z żoną co robimy i co zrobić żeby i nam i pieskowi (a raczej suczce, bo właśnie o suce myślimy) było dobrze.

Mam nadzieję, że utwierdzimy się w naszej decyzji i uda się nam się przygarnąć ślicznego berneńczyka :)

Pozdrawiam.

Utwierdzicie sie na pewno! To sa niesamowiete psy. Zyczymy milego pograzania sie w tym bernoszalenstwie!!

witamy na forum i zapraszamy

marcin_ napisał(a):
Po raz pierwszy zobaczyłem go w ubiegłym roku i od razu się w nim zakochałem.

Zanim jednak podejmę tą decyzję, chcę się zorientować, czy wiemy z żoną co robimy

Nie wiecie co robicie ale dla Was prawdopodobnie już jest za późno- zostaliscie zarażeni wirusem bernolozy...
Witamy wśród nieuleczalnie chorych

Witamy

quote="marcin_"]uda się nam się przygarnąć ślicznego berneńczyka [/quote]
Jasne, że się uda. Zresztą każdy berneńczyk jest śliczny

Bernolek w domu to kłaki wszędzie - na kanapach,ciuchach w zupie, często podrapane podłogi lub drzwi - pazurki ma ostre i słusznych rozmiarów, straty w postaci zjedzonych laczków,skarpet,pogryzionych ręczników, może kilku par drogich butów- berni nauczy porządku wszystkich nawet najbardziej opornych członków rodziny ! Chować trzeba wszystko co tylko się da, co leży na podłodze należy do bernusia - w każdym razie dopóki maluch nie wyrośnie z wieku szczenięcego. U bernusiów okres ten trwa ok. 2 lat, a tak wogóle radosnym szczeniakiem zostaje do końca swojego niestety krótkiego życia. Bernolki żyją krótko - 6-9 lat, 10-letni psiur to absolutna rzadkość, nie licz więc na to, że Twój psiak dożyje z Tobą starości. Koszty utrzymania berneńczyka to dość pokaźna kwota - miesięcznie ok 300 zł trzeba liczyć , niestety.
Bernusia nie powinny kupować osoby znerwicowane- ma on charakter molosa, potrzebuje spokojnego,zrównoważonego pana i pańci
Bernolek to 60 kg miłości jak słusznie powiedziała pani Deik, oferuje ją Tobie bezinteresownie i w każdej minucie Waszego wspólnego życia. To najwspanialsze psy jakie można sobie wymarzyć.Bernol to psiak doskonały ,przyjaciel - nie nadaje się do budy- musi być blisko swojego stada. Nie zrobisz z niego psa obrończego - napastnika może co najwyżej zalizać na śmierć! Jednak swoimi gabarytami potrafi odstraszyć , umie także wspaniale - groźnie zaszczekać. Pozdrawiamy Was serdecznie Danka,Piotr i cudowna panienka bernenka Abra

zgadzam sie z Danką w 100%.Do kosztu bernusia w domu trzeba doliczyć koszt odkurzacza Ja walcząc z kłakami "zajeżdżam" silniki średnio co 2 lata
najnowszy zakup ma gwarancję na 4 wiec moze ....zostanie dłużej
Trzeba liczyc sie tez z nienajlepszym zdrowiem naszych podopiecznych a to wiąże się z kosztami.
Zaleta posiadania bernusia jest :
-poznawanie wspaniałych ludzi-(sklepikarzy,innych psiarzy itp)
-ciagly pretekst do nowych zakupów
-i poczucie bycia kims najwspanialszym na ziemi-wzrok Waszego psa codziennie będzie Wam o tym przypominał

Główną wada jest to, że po pierwszym myśli się o drugim

Witamy serdecznie!

berni napisał(a):Bernolek w domu to kłaki wszędzie - na kanapach,ciuchach w zupie

Często jeszcze w kawie Znamy to

berni napisał(a):straty w postaci zjedzonych laczków,skarpet,pogryzionych ręczników, może kilku par drogich butów- berni nauczy porządku wszystkich nawet najbardziej opornych członków rodziny ! Chować trzeba wszystko co tylko się da, co leży na podłodze należy do bernusia

Z tym się nie do końca zgadzam Uważam, że ryzyko pogryzionych kapci itp. istnieje zawsze w momencie, kiedy w domu pojawia się szczeniak i rasa nie ma tutaj akurat większego znaczenia. Jeśli już szukać związku z rasą i butami w strzępach to stawiałabym na któregoś z terrierów chociażby, ale nie na berna Może jestem szczęściarą, ale mój berneńczyk w domu nigdy NIC nie zniszczył. A jest psem, którego energia rozpiera.

berni napisał(a):Koszty utrzymania berneńczyka to dość pokaźna kwota - miesięcznie ok 300 zł trzeba liczyć , niestety.

Ja bym dodała koszty utrzymania berneńczyka, jak każdego dużego psa to miesięcznie ok 300 zł.

Witaj Marcinie

Właściwie chyba wszystko już zostało powiedziane.
Ja pokreślę tylko jedno.
Jeśli myślisz o "psie do budy" to zapomnij o Berneńczyku.
Cała reszta jest OK.

Cefreud- Główną wada jest to, że po pierwszym myśli się o drugim
_________________

oj tak, moja Abra, to właśnie najlepszy na to przykład - pierwsza była Azulka,o której nigdy nie zapomnimy

Dzięki za dobre rady :)

Co kosztów utrzymania to oczywiście sprawdzałem już wcześniej - suma niemała, ale i berneńczyk wydaje się tego wart :)

Szukamy z żoną właśnie psa przyjaciela o spokojnym usposobieniu, który jeszcze byłby mądrym psem - od pilnowania to mamy firmę monitorującą

Byliśmy wczoraj u jednej rodziny mającej 2 suki hodowlane - rozmawialiśmy sobie długo i coraz bardziej się przekonujemy do tego pomysłu.

Nasze obawy budzi niestety jeden dość poważny szkopuł - czyli okres tuż po kupieniu berneńczyka, gdy ma jeszcze kilka miesięcy. Z tego co mówili właściciele, trzeba przebywać ze szczenięciem jak najwięcej, a ja i żona pracujemy często po 9-10 godzin dziennie, i nie ma nas wtedy w domu.

Zastanawiając się nad różnymi rozwiązaniami i tak wychodzi, że szczeniak siedziałby sam w domu przez około 7 godzin co wydaje się chyba zbyt dużym okresem. A wy jakie macie doświadczenia w tym względzie?

Urlop macierzyński
poważnie
to najlepsze rozwiązanie
a potem zabieranie suni ze sobą do pracki - w ramach socjalizacji

Albo dwa bernusie od razu Lub przynajmniej kotek do towarzystwa

zanim u nas w domu pojawił się Bosman wszystko sobie przemyśleliśmy, przeanalizowaliśmy a potem to już tylko jeszcze trochę szczęścia doszło
najpierw mąż 2 tygodnie urlopu, potem ja 2 tygodnie - jak odbieraliśmy Bosmka jeszcze jakieś święto się po drodze napatoczyło i chyba jeszcze 2 dodatkowe dni wolnego mieliśmy. także przez miesiąc psina miała opiekę całe dnie i noce. po moim powrocie do pracy jako niańka został zatrudniony teść, który Bosmka wyprowadzał na spacerki, dawał michę i generalnie też nie było źle. po przeprowadzce na wieś opiekował się nim kumpel i pies też był zadowolony. teraz już takich problemów nie ma bo kiedy jesteśmy w pracy Bosman robi to co kocha najbardziej, czyli śpi pod lipą
zawsze jest wyjście tylko trzeba pokombinować

Jak odebrałam Freud miałam tydzień urlopu-potem zaczęły się dyżury.Ja wychodziłam do pracy wcześniej niż mąż,potem przychodzili sąsiedzi i wyprowadzali na krótkie spacery.Potem- bo Freud dorastał bardzo długo,wzięłam L4 a potem macierzyński.
dziś-Freud ma ponad dwa lata,może pozostac sam w domu do 6 godzin pod warunkiem,ze nie zanosi się na burzę
No i gdybym wychodziła popołudniu to musze światło zostawi właczone.
Wiem,ze jak do tej pory Freud jest pod tym względem wyjątkowy,ale...jak by jakiś podobny się znalazł

My tez jak bralismy Czoperka zostawilismy sobie urlopy, jak się pokończyły z maluchem była córka, która wczesniej kończyła lekcje, a teraz bez problemu zostaje w domu na 8-9 godzin.

Abra jest z nami od 16.czerwca tego roku. Ustawiliśmy sobie tak urlopy, żeby zawsze ktoś był w domu. Piotr pracuje w dyżurach , więc Abra bardzo rzadko zostaje sama- jak jego nie ma to jestem ja, a gdy oboje jesteśmy w pracy - to do Abrusi przyjeżdża babcia W tym roku odpuściliśmy sobie wakacje bo mała była jeszcze za mała. Przesiedzieliśmy lato na działce i Abra mogła się wykazać w pracach ogrodowych w szczególności kopaniu dołków ,wykopywaniu i wyjadaniu cebulek kwiatowych oraz zjadaniu kwiatów najbardziej smakowały jej goździki ogrodowe - te pachnące
Generalnie psiurka nie zostaje dłużej sama niż 4-5 godz. Natomiast moja poprzednia bernenka Aza zostawała sama prawie codziennie 9-10 godz. Wiem, że to barbarzyństwo , ale nie mieliśmy innego wyjścia. Była bardzo grzeczna i nie brudziła w domu. Zasadniczo berneńczyk pod nieobecność pana i pańci śpi, cały samotny czas przesypia, nie je i nie pije tylko śpi. Trzeba mu zapewnić po powrocie do domu długi spacer i wspólne zabawy.

My również braliśmy urlopy, później to tak się złożyło, że córka wracała wcześniej, jeszce później druga córka była na zwolnieniu lekarskim i tak jakoś zleciało.
Teraz zostaje sam , nic nie zrobi i nic nie zniszczy, śpi. Jak był mniejszy to zdażało mu się
nasikać lub zrobić kupę, no ale trudno.
Ostatnio byliśmy na ślubie od 9-tej do 19-tej, oj, wracalismy z duszą na ramieniu( nigdy tak długo sam nie był) ...a tu NIC! Pańciska nie mogli się nachwalić i nagłaskać. Taki grzeczny piecholek!