Też mam taka nadzieję, przecież tyle zabiegów kończy się pomyślnie
A od "niespodziewanego problemu" nie da rady się uchronić - równie dobrze może się coś wydarzyć w domu czy na spacerze. Tak naprawdę, całkiem naprawdę to ja najbardziej boje tego co ja sama zrobię i będę czuła gdy coś się nie uda, Eśka znaczy dla mnie bardzo wiele i nie wyobrażam sobie życia bez niej. To bardzo egoistyczny strach, mój strach. I ja się z tym muszę uporać. Nie chcę skazywać Esi na spore ryzyko choroby i cierpienia tylko dlatego, ze nie potrafię sobie poradzić z własnym lękiem. Dlatego zdecydowałam się na zabieg - o ile badania nie dadzą przeciwwskazań. Eśka jak na razie miewa się całkiem dobrze. Dziś minął 11-sty dzień drugiej cieczki, codziennie zaliczamy poranny 2-godzinny spacer. Eśka codziennie już od 5,15 nie śpi tylko siedzi mi przy łóżku i co rusz zagląda czy może już się obudziłam?
a kiedy pół godziny później dzwoni budzik to muszę natychmiast wyskakiwać z łóżka, wygłaskać niunię i szybko się ubierać na spacer. Jeśli tego nie zrobię to Esia zaczyna wzdychać tak przeciągle i głośno, że... wszyscy się budzą, a mąż nawet proponuje, że może nas odprowadzić do wyjścia jeśli mamy problem z trafieniem do drzwi
skąd masz takie informacje?
ponoć ten główny wet, nie pamiętam jak mu było jest rewelacyjny.
. O początku cieczki chodzimy na spacery same, poinformowałam zaprzyjaźnioną ekipę, ze Esia ma cieczkę i będzie chodzić na długiej smyczy, nie będę jej puszczać w lesie jak dotychczas. Zmieniłyśmy nawet trasę spaceru. No ale las jest mały, więc już parę razy adorator zwietrzył Esię, zignorował swoją Panią i odprowadził nas niemal do samego domu (jakieś 2-3 km)> Ja po takich spacerach wracałam z opuchniętą ręką. Sami wiecie jak szwajcar potrafi pociągnąć. Eśka sam ze mną idzie spokojnie. Na widok kumpla wariuje. Kumpel ani myśli się odczepić a Pani kumpla widocznie ani myśli zacząć prowadzać psa na smyczy.
Boję się o nią strasznie.Cały czas jest pod kontrolą.Narazie żlenie jest,ale co będzie dalej 
