tak sobie czytam i czytam i postanowiłam dorzucic swoje dwa grosze... masz wiele wątpliwości , ale to dobrze ze nie podejmujesz decyzji pochopnie... ja na swoim przykładzie mogę ci powiedziec jak wyglądały relacje u mnie pomiedzy szczeniakiem a małym dzieckiem... tzn Mareczek miał roczek jak wzielismy Astora (8 tygodni ) i powiem ci ze to była najlepsza decyzja jaką moglismy podjąc, a mianowicie obaj sa zesobą od ,,szczeniaka'' wiec więź pomiedzy nimi jest silna i wierz mi Astor ma w tej chwili 20 miesięcy , a mały niespełna 3 lata i wiadomo dziecko jest raczej z zasady mało delikatne a pozatym ciekawe swiata a w szczególnosci lubi ogladać uszy, nos, zęby , sierśc itp... i niejednokrotnie sprawia psu ból, ale ten poprostu wie ze to dziecko i nie wolno nic zrobić.
Jest tom kwestia nauczenia psa stosunku do dziecka, choc ja po licznych obserwacjach stwierdzam ze berny maja poprostu we krwi pewien rodzaj opiekuńczości, a dodam ze Astor został wziety z hodowli gdzie nie było dzieci i nigdy wczesniej nie miał z nimi doczynienia. Z drugiej strony małemu za kazdym razem tłumaczy sie zeby nie robił pieskowi tego co go boli, po czym on leci do Astora i go przeprasza czytaj przytula i całuje. Jeli chodzi ci o to ze pies wacha rozne rzeczy i w zwiazku z tym moze miec na sobie rozne zarazki itp, to my za radą pediatry odrobaczamy małego ca jakiś czas i psa oczywiscie też. A jeszcze jedno ja wychodze z zalorzenia ze pies to tylko pies i pod wpływem zadanego mu przez dziecko bólu moze różnie zareagować, wiec staramy sie nie dopuszczać do sytuacji gdzie ,,maluchy'' są same
Reasumując ja uwazam ze relacje dziecka z psem tj to czy bedzie na nie skakało czy też nie to kwestia odpowiedniego nauczenia psa, tak przynajmniej było w moim przypadku. Jako przykład podam ci ze mnie Astor na smyczy ciaga a jak Marek go ,,prowadzi'' oczywiscie ktos ze starszych osób jest zawsze w ich towarzystwie to idzie jak ciele... mówi mu sie poprostu ...Astor dziecko! i w 98% skutkuje... potrzeba w tym tylko konsekwencji postepowania, a sukces murowany. No i oczywiście ważny jest też charakter. Dodam tylko ze jak braliśmy Astora to on był tzw. dominantem w stadzie, rozrabiał , ustawiał rodzeństwo po katach , a na dzień dzisiejszy jest ,,spokojnym psiakiem'', a jego siostrzyczka była potulna trusią , a na dzień dzisiejszy to ,,kawał cholery''
Ale sie rozpisałam, zyczę powodzenia w poszukiwaniach szczeniaka i w późniejszym wychowaniu i oby zdrowy był bo to najwazniejsze. Dołanczam sie również do opini abys sie nie kierowała zdjęciami , stronami internetowymi, tylko raczej pojeździła, porozmawiała... ja właśnie po rozmowie z hodowcą ,,namówiłam'' rodzców na berneńczyka no i mam najukochańszego psiaka pod słońcem
i ciągły kontakt z hodowca co wydaje mi sie też jest ważne
Pozdrawiam
Aga
Za duzo sie juz nasłuchałam o niespełnionych nadziejach i rozczarowaniu.Niestety to,ze Ty Jasiu przyjmiesz bezwarunkowo kazde stworzenie pod swój dach nie znaczy to,ze zrobi tak caly swiat.A wszystkie wypowiedzi tu padajace mialy za zadanie nie zeby komus robic przykrosc,ale by do przykrosci w przyszlosci nie dopuscic,czasem trzeba krzyknąc jak ktoś tyłem pakuje sie w kałuze,Ale czy to znaczy,ze chcielismy kogos nastraszyć ,skrzywdzić.Nie zawsze mozna i powinno sie głaskac po głowie i jestem przekonana,ze wiesz o tym równie dobrze jak ja.Pozdrawiam ciepło,choc wkurzyłam sie na Twoje słowa.
I co zrobi wtedy ilolilo jeśli psiak jednak tak łatwo nie da się oduczyć skakania (i kilku innych rzeczy)? Oczywiście wszystko może się świetnie ułożyć ale o ile łatwiej byłoby gdyby założycielka tego tematu (i wiele innych osób) najpierw poczytało coś o psach w ogóle, o rasie. ile rozczarowań, dramatów ludzkich i psich można było by ominąć... dogmania i inne tego typu fora jest pełne wątków psów ,,ofiar" huraoptymizmu 
ja już przestałam je czytać bo naiwność ludzka ziejąca z nich mnie dobija.
Taki malutki szczeniak nie ma wyczucia, a Twoje dziecko jest za małe by mu wytłumaczyć co może a czego nie może robić przy psie. Ja bym zdecydowanie poczekała z wzięciem psa lub wzięła większego szczeniaka, nie dlatego bo bałabym się że nie dam sobie rady, ale z tych samych powodów co kabi pisze, czyli atmosfera w domu może zrobić się nieciekawa, płaczące dziecko, rozbawiony psiak, dziecko zazdrosne o sconka, sconek o dziecko...
czekamy na podobne zdjęcia (na tym moja ma 2 miesiące)
