Pies dla dzieci?

[Czechu]

Chcę swoim pociechom na gwiazdkę podarować psa. Nie bardzo wiem jednakże czy zdecydować się na psa rasowego czy też na kundelka. Są to jeszcze małe dzieci, dlatego wolałbym, aby był to spokojny psiaczek. Trochę czytałem odnośnie psów szwajcarskich pasterskich. To urocze pieski, więc zdaje mi się, że nie będzie im źle w dużym mieszkaniu. Dzieci mogą na takim piesku uczyć się odpowiedzialności. Chciałbym, aby dzieci miały zwierzęta. Boję się tylko, że ja się nie znam i mogę kupić jakiegoś, co okaże się agresywny. Nie chce ryzykować. Nie do końca wiem jakie psy są łagodne i dobrze będą czuły się wśród dzieci w pomieszczeniu. Przede wszystkim chciałbym, żeby był na tyle łagodny, żeby dzieci bez problemu się z nim bawiły, opiekować się nim czy wychodzić na spacer. Może macie doświadczenie w tym . Może wiecie czy jest rasa, która zalecana jest dla dzieci? Chciałbym, żeby moje dzieci miały psa, ale boję się, że będę je narażał. Chcę być pewny, że pies, którego im podaruję był dla nich łagodny i był prawdziwym przyjacielem. Możecie mi pomóc?

[annasm]

A dzieci w jakim wieku?
Dzieci mogą się wychowywać w towarzystwie psa, powinny brać udział w jego wychowaniu, w opiece nad nim, w szkoleniu.
Ale to rodzic ma psa - jest odpowiedzialny za jego wychowanie, opieke, szkolenie i kontrolę nad tym co pies robi z dziecmi a dzieci z psem.
To nie dzieci będą miały psa tylko TY.
Nie wyobrażam sobie aby jakiekolwiek dziecko - no chyba że podrośnięty, samodzielny i odpowiedzialny nastolatek - było odpowiedzilne samo za psa.

[Ella]

Jak najbardziej zgadzam się z powyższym postem Dzieci zwykle chcą pieska,ale to dorosła osoba musi zająć się opieką nad szczenięciem i potem dorosłym psem oraz jego wychowaniem,nauką.Dzieci jak najbardziej powinny w tym uczestniczyć,jednak nie są w stanie temu podołać.Jeśli twoje dzieci to rozsądne nastolatki-jak najbardziej mogą przejąć większość obowiązków-jednak moim zdaniem nastoletnie dziecko powinno ze szczeniaczkiem uczęszczać na profesjonalne szkolenie-warto zacząć od "psiego przedszkola"-wtedy z pewnością nauczy się właściwych relacji z psem.Znam 13-latkę,która pięknie wystawia suczkę dużego szwajcara na wystawach i zbiera nagrody.Warto dzieciom zaszczepić pasję -ale trzeba to robić mądrze.
Możesz dzieciom najpierw sprezentować książkę na temat wychowania szczeniąt ,szkolenia psów itp...Potem je odpytaj z zawartości(sam też oczywiście musisz się z nią zapoznać)-jeśli dzieciaki zdadzą egzamin ,możesz pomyśleć o zakupie szczeniaczka dla nich-tylko rasowego,z dobrej hodowli,jeśli chcesz mieć gwarancję odpowiedniej psychiki psa.

[Milla]

Jest taka metoda wychowawcza pt. "jesli dziecko chce psa niech na początku przez rok, codziennie, trzy razy dziennie wychodzi na spacer ze smyczą". Jest to zaskakująco prawdziwe
Jako 16latka "miałam" swojego pierwszego psa, "miałam" bo nie mogłam być Jej prawnym właścicielem, wszystko co dotyczyło Majki było moją przyjemnoscią ale i moim obowiązkiem, poza sporadycznymi wizytami u weta i większymi kosztami (jak np. operacja gdy pękł krawiak).
Tego nie zrobią mniejsze dzieci, ale także i spore grono nastolatków, bo nie bedą miały czasu, siły, chęci i finansów... Czyli pies spadnie na głowę rodzica, który nie mając czasu zamknie w domu/kojcu/na łańcuchu. A to nie o to chodzi.
Jestem zdecydowanie PRZECIW kupowani psa dla dziecka, bo zazwyczaj kończy się to źle.

Druga sprawa, żaden pies nie będzie absolutnie łagodny dla dzieci, oczywiście są rasy w których łagodność i spokój jest naturalna, ale nie tyczy sie wszystkich jednostek.
Pies jest istotą żywą, jeśli dzieci postanowią wsadzić mu ołówek do ucha, to niezależnie od wychowania, rasy, czy gabarytów może ugryźć, bo Go zaboli.

Najpierw warto nauczyć dzieci jak zachowywać się w stosunku do psa (sygnały uspojajajace?), potem jakie obowiązki z tego wynikają (mało które dziecko, nawet to już prawie dorosłe) ma tyle samozaparcia by trzy razy dziennie z psem wyjść, niezależnie od nastroju, pogody, choroby, czy innych zajęć, potem dopiero możecie się wspólnie zastanawiać, czytać, szukać itd.

Najpierw to rodzice muszą chcieć i być gotowymi na posiadanie psa, a jeśli dzieci zechcą pomóc, będzie tylko miłą niespodzianką i dodatkową formą spędzania wspólnego czasu.

[2kreski]

Najpierw to rodzice muszą chcieć i być gotowymi na posiadanie psa, a jeśli dzieci zechcą pomóc, będzie tylko miłą niespodzianką i dodatkową formą spędzania wspólnego czasu.

Bardzo mądre słowa
To może jeszcze ja, jako matka dzieciom się pomądrzę trochę .

My kupiliśmy dzieciakom psa na urodziny właśnie. Ale z pełnym przeświadczeniem, że do obowiązków to będzie NASZ pies . To, że jest ICH prezentem urodzinowym miało poprostu wzmocnić samo poczucie odpowiedzialności za stworzenie ( no i wiadomo- radocha bezcenna).
Ja do tej pory byłam zwolenniczką adoptowania kundelków. Sama przez 14 lat miałam znajdę. Ale właśnie ze względu na dzieci zdecydowaliśmy się na rasowego ( chodziło o zrównoważoną psychikę).
I wszystko fajnie, dzieciaki mogą mu włożyć rękę do pyska jak i do miski, a pies co najwyżej "przewróci oczami".
Natomiast zabawy muszą się odbywać pod kontrolą. Nasza suczka ma 6 miesięcy, a więc sama jeszcze jest dzieckiem - z tym że psim , natomiast masą przewyższa każde z moich dzieci. I o tym należy też pamiętać, że może i szwajcary nie są agresywne ( jak im się krzywdy nie robi), jednak to w większości duże psy, które jak wpadną w zabawowy szał to mogą maluchowi ludzkiemu jednak czasem krzywdę zrobić.
To pierwsze primo
A drugie primo jest takie, że super jak się dzieciarnia wychowuje z psem
I owszem, wiadomo że odpowiedzialność jest NASZA, ale można improwizować, że ICH .
Nasze dzieci mają obowiązek sprawdzać czy pies ma wodę i dolewać w razie braku, oraz obowiązek spacerów w razie konieczności. Konieczność sprowadza się do tego, że ja ich jeszcze samych na dłużej w domu nie zostawiam, więc jak po pracy odbieram ze szkoły i zjeżdżamy do domu, a psu należy się dłuższy spacer, to nie ma, że ciemno, zimno i są głodni po szkole- poprostu muszą ze mną i psem na ten spacer iść.
Uważam, że dobrze im to robi
Także polecam psa "dla dzieci" , mimo wszystko rasowego, o zrównoważonej psychice ale przy założeniu że to będzie tak naprawdę pies dorosłych. No jeżeli zdecydujecie się na większą niż mniejszą szwajcarską rasę, to trzeba uwzględnić, że pies powinien bawić się z dziećmi pod kontrolą, oraz że prawdopodobnie jeszcze przez wielę lat dziecko nie wyjdzie z nim samo na spacer.

[aneczka2014]

Moje dzieci są już na tyle duże,że mogą same z nią iść na spacer.Jest duża różnica posiadania psa,kiedy dzieci są małe a kiedy są starsze.Przy małych dzieciach faktycznie większy obowiązek spada na rodziców(chociażby samo wyjście z psem-wiadomo małego dziecka nie puścimy samego z dużym psem)aczkolwiek małe dzieci też potrafią się bardzo fajnie opiekować pupilkiem pod okiem rodzica.W ogóle uważam,że dom bez psa to taki niekompletny dom Pies musi być w domu i koniec!I dzieci lepiej się rozwijają i atmosfera lepsza i weselej A i sam pupilek ma lepiej,kiedy są dzieci bo zawsze ma z kim poszaleć,pogonić się i powygłupiać,kiedy mamusia z tatusiem chwilowo nie mają czasu

[saba&mlis]

To może zajrzyj tu http://www.borsunio.pl/
choć to na razie wersja robocza warto przeczytać ... zanim kupisz psa

[Poker]

Odradzam kupno jakiegokolwiek psa w tym momencie Waszego życia. Cokolwiek nie pisały moje przedmówczynie o tym, jak to one kupiły pieski swoim pociechom i jak dały radę i jest super (nie to że nieprawdziwe, ale między bajki włóż) - z ich aktywności na forum jasno wynika, że to one mają i psa i dzieci (sorry Dziewczyny Kochane, ale tak właśnie jest i trzeba to jasno powiedzieć ) i to Dorosłych Dziewczyn odpowiedzialność i umiejętności postępowania z psem sprawiają, że jest cacy.
więc Czechu czy Ty marzysz o psie?
Dzieciaki mogą bawić się same, odpowiedzialności Wy-Rodzice ich nauczycie i żaden pies do tego potrzebny nie jest, a może się okazać, że miłość dzieci do szczeniaka jest bardzo krucha, nie przetrwa i zostaniesz sam z problemem.
Młody pies do czasu wymiany zębów gryzie (dzieci też), w czasie dorastania jest ... hm mało delikatny, a z kolei jak dorośnie to zaczyna się odcinanie kuponów od czasu jaki do tej pory poświęciło się na wychowanie szczeniaka i młodego psa Te fajne scenki rodzajowe jakie czasami oglądamy - duży pies człapiący za małym człowieczkiem lub wożący je na grzbiecie, pies grający w piłkę z grupą dzieciaków itp itd zwykle są to zwierza doskonale wychowane i wyuczone przez ... dorosłych. A dzieci kochają bo są to dzieci ukochanej pani lub pana. Ot i cała tajemnica.

[2kreski]

He, he Poker ale ja dokładnie to samo napisałam / chciałam napisać .
My improwizujemy- udajem, że część odpowiedzialności spoczywa na dzieciach.
Ale nigdy nie mieliśmy złudzeń
Aaaa i słuszna uwaga o tym gryzieniu. U nas trochę płaczu było. Choć muszę powiedzieć, że lepiej sobie radził tu młodszy syn, wcielając w życie uwagi trenerki o ignorowaniu psa. Córka nie potrafiła wytrzymać skończyło sie to wieloma zniszczonymi ubraniami .... oraz zniczczoną skórą.

Ps. Ja bym psa nie odradzała, tylko trzeba pamiętać, że to tak jakby 3 dziecko

[baksak]

A ja bym odradzał... Bo trzeba właśnie żeby pozbawić złudzeń
Duży albo Berneńczyk to psy, które mają potencjał żeby być idealnym psem dla rodziny z dziećmi.
Tylko, że ten potencjał trzeba wydobyć podczas wielu, wielu godzin, dni, tygodni i miesięcy pracy.
Nie można liczyć, że pies będzie robił wszystko "jak trzeba" sam z siebie
I to jest gigantyczna robota i trzeba o tym wiedzieć.

Słowami Pokerowej:

(...) więc Czechu czy Ty marzysz o psie? (...)

bo jak nie, to nawet nie próbuj

Ale wszystkie uwagi powyżej o zaletach to szczera prawda

[2kreski]

Okropni jesteście z tym odradzaniem

Spoiler:

Ja marzyłam o psie od wielu lat, nastawiłam dzieciaki,żeby też marzyły, a potem wmówiliśmy małżowi, że marzy aby spełnić nasze marzenia... to może jednak ja jestem okropna

[aneczka2014]

A ja nie odradzam!Marzenia trzeba spełniać,po to w końcu są A jak się bardzo czegoś pragnie,to ze wszystkim sobie człowiek poradzi Poker-nie kupiłam psa swoim pociechom tylko sobie przede wszystkim uzgadniając decyzje oczywiście z całą rodzinką Decyzja okazała się strzałem w dziesiątke

[SW10]

zdecydowanie odradzam.....dzieciom można pluszaka kupić, a nie żywe stworzonko...smutne, ale schroniska sa pełne takich prezentów....i nieprzemyślanych decyzji...

[aneczka2014]

W sytuacji,kiedy psa chcą tylko dzieci a rodzice już nie za bardzo to też bym odradziła Psa musi chcieć cała rodzina-inaczej to faktycznie może się różnie skończyć

[allam3]

zdecydowanie odradzam.....dzieciom można pluszaka kupić, a nie żywe stworzonko...smutne, ale schroniska sa pełne takich prezentów....i nieprzemyślanych decyzji...

Zdecydowanie popieram.

Ja kupując psa kupowałam dla siebie, uwzględniłam, że pies będzie mi towarzyszem kilka lat i musi to być rasa z którą sobie poradzę kiedy pojawią się wnuki - właśnie, żeby mogły przebywać z psem, moim psem, który będzie stabilny psychicznie, żebym nie drżała ze strachu.
Psy mam od zawsze, miałam też kiedy dzieci były małe - ale zawsze to były moje psy.

[2kreski]

Myślę, że spieramy się o nomenklaturę.
Raczej dla wszystkich chyba jest jasne, że kupujemy psa sobie, a to że dziecko dostanie go w prezencie, cóż - licentia poetica

[Barbel]

A rzeczony "Czechu" na jednym poscie pozostał......
W dziale dziecięcym pisanym.....

[baksak]

Przecież pies ma być dla dzieci, nie?

[2kreski]

Przecież pies ma być dla dzieci, nie?

Ot czepliwy na wieczór

Jasne, dla dzieci ma być też
Jeżeli funkcjonuje się jako rodzina, naprawdę ciężko te aspekty rozdzielić.
Ale żeby już tak jasno i klarownie było, to może powinnam napisać, że dzieci dużo korzystają na tym że ja mam psa
Natomiast w tym, że one dostały go w prezencie naprawdę nie widzę nic złego.
Czasem nawet jak się spieszę i chcę dać psu szybko michę, a oni chcą to zrobić ( tylko wiadomo, że operacja trwa dwa razy dłużej) to "cfaniaki" używają argumentu - "no czyj to jest prezent twój czy nasz?" Myślę, że to że mają poczucie, że to ich pies jest naprawdę ok, psu się krzywda nie dzieje, a w dzieciach wzmacnia to pozytywne zachowania.

[aldonabak]

Jestem 50-letnią babą- to pies był wcześniej w domu niż ja. Przez 26 lat może było kilka takich dni, że nie było psa. Najczęściej były na zakładkę. Przez kolejne 23 lata nie miałam psa. Dzieci były małe, moja mama, która opiekowała się dziećmi miała psa/psy (bo ciągle ktoś podrzucał, a ona nie miała serca zostawić). Gdybyśmy wtedy wzięli psa, każdy nasz wyjazd byłby wielkim problemem dla mamy. Dzieci oczywiście miały prawie stały dostęp do psiaków, ale to były psy babci. I wiecie co, gdy pojawił się Diego w 2012 roku, moja 20-letnia córka powiedziała niby żartem - mieliśmy zmarnowane dzieciństwo, bo nie mieliśmy psa. Ona zrozumiała co straciła.
Na pewno nie jest lekko łączyć wszystkie obowiązki (rodzina, praca, pies i może 100 innych), ale jeśli pragniemy posiadać psa, to warto trochę się wysilić.