Dziwne zachowanie - początek agresji?

[bea0405]

Nasza cudowna sunia zaczyna się zmieniać. Właśnie jest po 3 cieczce, ma rok i 8 miesięcy i coś zaczyna się z nią dziać niedobrego.
Martwi mnie to, że gdy próbuje się ją pogłaskać, lub dotknąć, wtedy gdy śpi (nie zawsze), albo próbować podnieść (u weterynarza), rzuca się do gryzienia!!! Groźnie warczy i kłapie pyskiem na prawo i lewo. Po chwili się uspakaja, ale wygląda to nieciekawie. Nikogo wprawdzie nie ugryzła, ale niewiele brakło i tylko pytanie, czy kiedyś faktycznie kogoś nie capnie? Dzieci zaczynają się jej bać! Czy to nie jest jakaś forma dojrzewania i próby przejęcia dominacji w rodzinie, a może pierwsze oznaki agresji naszej jak dotąd ciapkowatej i potulnej suni?
Może mieliście podobne przeżycia i jakieś zdobyte doświadczenie, proszę o kilka słów, porad.
Z góry dzięki.

[asia78]

Może coś ją boli?

[bea0405]

Hmmm, chyba nie, tym bardziej, że nie ma żadnych niepokojących objawów. Normalnie jest bardzo pogodna i wiecznie merdająca ogonem, nawet do obcych, a agresja pojawia się tylko przy opisanych powyżej sytuacjach.

[iwona_k1]

może to strach???

[bea0405]

Strach, ale przed czym? Nikt na nią nigdy nie krzyczy, nie dostała też nigdy nawet klapsa. Dla niej, mocno zaakcentowane słowo "EJ!" oznacza , że coś nabroiła i musi się poprawić. Nie, chyba to nie strach, tym bardziej, że nie należy ona do psów lękliwych.

[santa]

wydaje mi sie ze mozliwosci moze byc duzo - tak jak wspomniane wczesniej - bol, strach (co bylo by normalne przy wizycie u weterynarza) lub jakies zle skojarzenia. Dojrzewanie rowniez.

Wszytsko zalezy od tego zeby skojarzyc sobie fakty, polaczyc sytuacje w jakich to sie dzieje. Czy klapie zebami kiedy dotykacie jej w jednym i konkretnym miejscu czy nie ma to znaczenia. Gdzie sie wtedy znajduje, czy na swoim poslaniu, lozku, czy ma przy sobie jakas zabawke itp. ?

Byc moze faktycznie zaczyna dorastac, staje sie pewniejsza siebie, swojej przewagi fizycznej i zauwazyla ze klapanie zebami skutkuje - osiaga swoj cel - zabieracie rece i zostawiacie ja w spokoju.

to tyle co przychodzi mi do glowy

[EwaM]

Może za gwałtownie ją głaszczecie i dotykacie jak śpi Nagle obudzona nie wie co się dzieje i faktycznie może ugryżć.To by dla mnie dziwne nie było i to raczej nie agresja,a normalna reakcja wyrwanego niespodziewanie ze snu stworzenia

[Cefreud]

ja najpierw zajęła bym się jej zdiagnozowaniem.Freud czasem przebudza się ze snu i zaczyna np.uciekac przed lampami itp.
Najpierw myślałam że jest "psychiczny", teraz już wiem,że to są ataki padaczki.Nie pamiętam jak się takie ataki z minimalną ilością objawów nazywają...

Sprubuj dokładnie ja przebadać.Jak wszystko będzie ok, to zapytaj behaviorystę

[AT]

Dokładnie - przyczyną mogą być jakieś problemy neurologiczne. Zbadajcie dokładnie sunię.
No i lepiej psu nie przeszkadzać gdy śpi - zupełnie zdrowemu i ,,normalnemu" też

[Busola]

a w jakim wieku masz dzieci?
moze szpróbuj z nimi poważnie porozmawiac i dowiedziec sie czy przypadkiem nieswiadomie nie zrobiły jej krzywdy co sie teraz utrwaliło. Czasem gdy nie widzimy dzieciaki robią z psami przeróżne rzeczy

pamietam kieds taki problem u jednej z forumowiczek - sunia zaczeła warczec i gryźć gdy ktos podchodził do miski, okazało sie ze pod nieobecnosc rodziców córka zapraszała koleżanki i wszystkie droczyły sie z sunią przy misce

[Daria + Chila i Luna]

nasza chilka tez warczy i klapie morda z niezadowolenia gdy sie ja podnosi czuje sie niepewnie gdy traci grunt pod łapami:) ale nie gryzie tylko wywija się, a co do snu nasz nawet przez dzieci wyrwana ze snu nie warczy ani nie atakuje tylko staje dęba i patrzy miną a z jej oczy można wyczytać jej niezadowolenie

[bea0405]

Busola - Dzieciaki mam już spore, bo 12 i 14 lat i raczej nie robią jej krzywdy, przynajmniej ja tego nie widziałam. Faktem jednak jest, że ta jej agresywność zaczęła się z momentem kiedy dzieci wróciły z wakacji. Nie było ich całe wakacje, więc stęsknione "zagłaskują psa na śmierć". Wcześniej nic takiego nie zaobserwowałam. Z drugiej strony ja jej nie tłamsiłam stale, może ona poprostu ma już dość pieszczot, zwłaszcza kiedy już sobie smacznie śpi?
Nigdy wcześniej tak nie reagowała. Ja też często musiałam ją przekraczać i tyrpać jak spała, bo zawsze kładzie mi się koło łóżka, a mam wąskie przejście przy ścianie i nic sie nie działo. Teraz reaguje gniewem nawet na mnie, myślę, że jak jest rozespana nie bardzo wie kto ją niepokoi.
Jesli chodzi o możliwośc jakiejś choroby, to raczej to wykluczam, niedawno bylismy na szczepieniu i nic weterynarz niepokojącego nie stwierdził. Je jak należy, jest spokojna i grzeczna, tylko coś czasem mi powarczy, robi się z niej "charakterna, nietykalska dziołszka".
Daria - Jeśli chodzi o gryzienie, to Luśka też nikogo nie ugryzła, ale tak kłapie, że się można wystraszyć.

[AT]

Zaburzeń neurologicznych często nie widać w ,,zdrowiu fizycznym" - zarówno u ludzi jak i u zwierząt
Ale faktycznie może po prostu sunia mieć dość ciągłego kontaktu. Psy też potrzebują mieć chwilę spokoju. Doskonale to mogłam zaobserwować na obozie gdy spaliśmy w jednym pokoju z Nugatem. Mufka właściwie prawie cały ten okres przesiedziała w swojej klatce - bo tam nie była narażona na ciągłe zaczepki amanta - jak po tygodniu Nugat się wyprowadził do innego domku to klatka znowu zaczęła spełniać funkcje takie jak w domu - czyli spanie na noc - a w dzień wylegiwała się na podłodze bo już nikt jej nie zaczepiał

[Cefreud]

zabuzenia Freuda są nie do wykrycia.Nawet po tradycyjnym pełnoobjawowym ataku, wyniki krwi są w normie.
Dopiero niedawno wyczytałam,ze nagłe zerwanie się ze snu,i ucieczka przed lampami wiszącymi z sufitu,może być atakiem padaczki.Opisz zachowanie suczy swojemu wetowi,może on coś Ci doradzi.
Ja zaczęłam podawać magnez(Ben-dzięki) i ucieczek przed nieznanym wrogiem już prawie nie mamy

[kerovynn]

Moja Rawka (sunia mix ze schronu) uosobienie łagodności i spokoju warknęła na mnie tylko raz - jak próbowałam ją ściągnąć z jej legowiska. Coś tam chciałam poprawić czy prześcieradełko wymienić... nie pamiętam. I wtedy warknęła - ale ani głośno, ani agresywnie, bardziej tak z "nutką żalu" jakbym jej krzywdę robiła . Ale nigdy nie protestowała jak siadałam z nią na jej legowisku - lubiła się do mnie przytulać i tak sobie być ze mną (a ja z nią ). Bardzo tez lubiła być przykrywana na noc do spania - dostała w spadku moją wełniana chustę i co wieczór ją otulałam - fajnie przy tym mruczała. A w nocy jak wstawałam do łazienki i widziałam że jest odkryta to wyciągałam tę chustę spod niej by ją przykryć - i wtedy nie było żadnych protestów tylko mruknięcie zadowolenia.

Eśkę można przestawiać z każdego miejsca - co najwyżej wbije się łapami w podłoże i będzie jęczeć z lekkim oburzeniem i w poczuciu ogromnej krzywdy . Bardzo rzadko to robię - jak już muszę ja przestawić to rzucam przynętę (smaczek) w drugi koniec pokoju i sama się wynosi . Bardzo lubi mizianie -ale sama komunikuje kiedy tego chce. Jak nie ma ochoty to się odsuwa, mruczy, stęka i wtedy ja zostawiamy w spokoju. A ponieważ u nas to ja jestem "psychiczna" to zasada nie przeszkadzania psu przy jedzeniu i spaniu jest jedną z najważniejszych.
Pewnie to smiesznie zabrzmi ale wnuczka i sunia maja dokładnie te same prawa i przywileje

[Wydra]

Skąd my to znamy

[MagdaMR]

Nie należy dotykać spiącego psa. Jeśli musisz ją obudzić, bo np. leży w przejściu, to zawsze rób to głosem. Pies dotknięty przez sen może zareagować odruchowo. Doświadczyłam tego na własnej skórze - kiedyś zachowałam się idiotycznie cmokając w czółko śpiącą Erę. Zakończyło się to szyciem mojej wargi. Pewnie żebym miała lepszą nauczkę na przyszłość, wydarzyło się to zimową porą, późnym wieczorem i jeżdżenie od szpitala do szpitala z mocno krwawiącą wargą zapamiętam z pewnością do końca życia.
Era także panicznie boi się weterynarzy i przed każdym wejściem do lecznicy muszę stoczyć z nią walkę. Oczywiście zawsze jest w kagańcu i tylko dzięki temu i ja i wet wychodzimy z tego pojedynku cało (ja nie całkiem, bo własnie po ostatniej wizycie mam całe ręce posianiaczone od uderzeń kagańcem).
Taki rodzaj agresji nazywa się "agresją z zagrożenia". Niedawno opisywała ją dr Iracka w "MP". To nie jest to samo co agresja lękowa, więc jest znacznie łatwiejsze do opanowania - wystarczy nie swarzać sytuacji, w których pies czuje się zagrożony, a zachowuje się całkowicie normalnie. Wyjątek stanowią wizyty u weta, których niestety nie da się uniknąć. Ja obecnie nigdy niczego nie robię Erze z zaskoczenia, zawsze daję jej jasno do zrozumienia, co własnie zamierzam - np. kiedy czyszczę jej uszy, usuwam kleszcza, dezynfekuję skaleczenie itp. - i wtedy wszystko jest ok.