Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Od lutego mamy w rodzinie nowego członka - Franek ma w tej chwili 8 miesięcy i jest moim siostrzeńcem. Widujemy się z nim raz na dwa tygodnie, czasem jest przy tym Negra.

Negra odkąd została zabrana z hodowli nie miała styczności z tak małymi dziećmi. Franuś ją przeraża - jest obcy, mały i zupełnie dla niej nieczytelny. Dopóki tylko leżał, nie było problemu - Negra burczała pod nosem (ale z niezadowolenia, nie ostrzegawczo), czasem sobie lekko szczeknęła. Jednocześnie podchodziła do dziecka powąchać je.

Teraz Franio raczkuje, zaczyna stawać, wyciąga rękę do zwierzęcia, które go fascynuje. Negra jest zaciekawiona, podchodzi powąchać go jak psa (okolice ust i pieluchy), potrafi leżeć obok niego, ale cały czas zerka, utrzymuje dystans, burczy, no i niestety potrafi małemu szczeknąć w twarz.

Wczoraj próbowałam ją nagradzać za dobre zachowanie parówkami. Negra nigdy nie była zazdrosna o jedzenie, dzieliła się z psami, a ja mogę jej wszystko z pyska wyciągnąć. Ale jak w trakcie jedzenia maluch wyciągnął do niej rękę - chciała kłapnąć ostrzegawczo (odepchnęłam ją, nic się nie stało).

Efekt, jaki chciałabym osiągnąć to:
- tolerowanie obecności dziecka - brak burczenia i podszczekiwania
- odpowiednia reakcja na dotyk - Negra może odejść, ale nie wolno jej warczeć ani próbować gryźć

Będę wdzięczna za wszelkie rady.

Moje próby przyzwyczajenia Mikiego do dzieci skończyły sie niepowodzeniem, za bardzo bałam się o dobro dzieci. Wiem, że fajnie by było, aby w rodzinnych spotkaniach uczestniczyła też Negra, ale czy możesz być pewna, że nawet po długim przyuczaniu do tolerowania dzieci, Negra będzie w 100% przewidywalna. Może jestem przewrazliwiona, ale za wiele razy miałam do czynienia z sytuacjami pogryzień dzieci, nawet przez psy z którymi się cały czas wychowywały.

Sylwia, teraz to nie mogę być niczego pewna, bo było zbyt mało sytuacji, żeby poznać Negry zachowanie przy dzieciach. Oczywistym jest, że Negra nigdy nie zostanie z tym dzieckiem sam na sam. Chciałabym uzyskać po prostu takie minimum tolerancji, że kiedy dziecko będzie chciało dotknąć psa (nawet nie bawić się z nim czy szarpać za uszy, bo na to nie pozwolę), to Negra nie zareaguje agresywnie.

Mairuś od małego przyzwyczaja się do dzieci {ma 4 m-ce} do mojej malutkiej kuzynki . Dla psa dziecko jest bardzo dziwnym stworzeniem, które piszczy krzyczy itd. Za każde dobre zachowanie pies powinien zostać nagrodzony. Maira często łazi za moją kuzynką, pilnując jej. Z jedzeniem nie ma problemu, ponieważ nauczyliśmy ją nie zwracać uwagi na to, że człowiek głaszcze ją w trakcie posiłku. Na dziecko tez nie zwraca uwagi. Pamiętaj za dobre zachowanie psa w stosunku do dziecka nagradzać a rzeczy nie do przyjęcia tępić. Krzyknąć "Nie wolno." Na pewno dasz radę.! Trzeba cierpliwości.

Obawiam się, że krzyki jakiekolwiek, mogą tylko spotęgować obawę psa przed dzieckiem. Na Mikim nauczyłam się jednego, im ciszej i mniej mówisz, tym więcej zyskasz. W momencie kiedy pies reaguje na coś nerwowo, nasze krzyki mogą utwierdzić go w przekonaniu, ze dane"coś" jest dla niego zagrożeniem. Ale może się mylę

Nie chodzi mi o wydzierania się na psa, lecz stanowczego "Nie wolno" gdyby pies zaczepiał dziecko....U nas działa. Każdy ma inną metodą, są różne zazwyczaj skuteczne. Podkreślam zazwyczaj.