W naszej dzielnicy psów jest mało,więc jak się tylko taki objawi stanowi nie lada atrakcję.
Na Błoniach psów było mnóstwo, Freud zacząl się dosłownie trząśc i piszczec,zeby z każdym się przywitac.
Pan kazał nam puścic linke luźno-Freud tradycyjnie wziął rozbieg i.....pofrunęłam na końcu linki jak paralotnia.Pn linka parzy rece w pewnym momęcie mimo wrodzonej zawziętości musiałam ją puścic.Jak Freudzio poszedł do piesków,to przez 30 min uganiałam sie za nim po Błoniach.Nie pomagały smaczki w postaci parówek cielęcych, radosne świergotanie do psa ( z tym mam największy problem
).Dopiero szkoleniowiec się zlitował , chwycił linkę i osadził Freuda w miejscu.Reszta szkolenia polegała na sadzaniu Freuda na waruj i skupiania jego uwagi na parówkach a nie na psach.Oczywiscie linka była w rękach szkoleniowca, bo uwaga Freuda skupiała się na mnie tylko wtedy gdy jakiś wymarzony do przywitania pies odchodził z włascicielem.Z racji długiego weekendu mielismy przerwę w szkoleniu,która poświęciłam na jeżdżenie w miejsca gdzie psy występują w większej ilości i uczenie Freuda pracy na smaczki.
W poniedziałek była druga lekcja.Skupianie Freuda na nagródkach idzie nam coraz lepiej ( oczywiście podstawą większości szkolen jest zasada-dobry pies to głodny pies) wiec na okrojonych racjach żywnosciowych zaczynam byc dla mojego psa "atracyjna"
Druga lekcja polegała na nauczeniu mnie konsekwencji oraz szczebiotania do psa oraz eksperymentu z puszczoną linka i zwalnianiem Freuda do psów a po chwili jego przywoływanie.Jednym z elementów jest bieg tyłem do kierunku a frontem do psa- przypłaciłam to lądowaniem pupą w jakiejs dziurze w ziemi i niespodziewanym atakiem jakiegoś goldenka, który widząc ludzką twarz na ziemi postanowił wykorzystac momęt i wylewnie się ze mna przywitac,przy okazji pakując mi zgrabna goldenia łapke prosto do otwartej buzi....
czy cos pokielbasilam?
, po tamtej "wpadce" biegała na lince, a teraz już tylko z puszczoną smyczą, niestety nie mam warunków takich jak wy (a bardzo bym chiała, chociaż kilka psów do rozpraszania uwagi), czasami kiedy jej odbija dostaje kolczatkę 
, ale smycz nadal zapięta jest o obrożę, i trochę się uspokaja, jak powiedział nasz instruktor najważniejsze jest by pies wiedział że ma nas słuchać (acha.. gdyby to było takie proste), zawsze należy próbować (trochę optymizmu 
) ostatnie co mi przychodzi do głowy to pozorowane jedzenie, a później to chyba behawiorysta 
tak mialam z sarnami pobiegly nie zwracajac uwagi na mnie 
, no wreszcie wracaja, pani sie cieszy 
