Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Ależ nie ma za co

Z pamiętnika Zuzelka


Tak tak... tak straszne czasy nastały w naszym domu, że aż muszę się wyżalić. Ale tak serio, z głębi serca wyżalić. Nie żadne tam pitu pitu, że chrupki bez rosołku. Sprawy poważne...
Najpierw myślałam, że to może tak tylko jednorazowo. Że ot, spać pani nie mogła i tak wyszło.
A jednak nie.
Naszą panią dopadła straszna choroba... ale od początku.
Latem mieliśmy gości - często. Szczególnie jednych. Pan i pani mówili, że to bardzo fajni goście i że będzie super... no i może było. Szkoda tylko, że nam taką świnię podłożyli!
Nasza pańcia się zaraziła strasznym choróbskiem przywleczonym ze stolicy (bo biedna ma słabszą odporność na takie wyrafinowane choroby wyżyn społecznych...). Dopadło ją piorunujące zapalenie mózgu i mięśnia pośladkowego większego, potocznie zwane kudłatokokozą lub zespołem Madalińskiego.
Jak to się objawia? Dla nas strasznie! Codziennie z samego rana (ale naprawdę z samego rana, nie o 10!) dzwoni budzik, a ta wyskakuje z łózka, zakłada sweter, kurtkę, kalosze, czapkę i nas wywleka - tak, dosłownie wywleka - na podwórko. Próbowałam się chować pod łóżko - nic to nie dało. Bohun próbował warczeć - efekt żaden. Jest bezlitosna... a w oczach ten straszny, iście diabelski błysk I że podobno rano jest ładnie i coś tam nuci pod nosem... Tylko panu sie co rano upiecze. On na spacer nie idzie. Gorzej, że nas nie próbuje nawet bronić! Zamiast schować, ukryć i utulić, to on nasze rozpaczliwe błagania o pomoc IGNORUJE
W każdym razie poeta ściemniał!
Żadne mgły nie opadły!

Obrazek został zmniejszony.
Nikt tu sie ze snu nie budzi!!! (no chyba, że to towarzystwo, zbudzone przez nas i bardzo naszą obecnością zdziwione)

Obrazek został zmniejszony.
I tylko jedno z nas o tej porze jest zadowolone...

Obrazek został zmniejszony.
...i energiczne. A podobno niedaleko pada jabłko od jabłoni.... kolejna bzdura! kto to widział, aż wstyd się do takiego dzieciucha przyznać...

Obrazek został zmniejszony.
No ale jak już taka zacznie kąsać, skakać i zabawiać, to nie ma wyjścia... po prostu inaczej się młode nie odczepi

Obrazek został zmniejszony.

Obrazek został zmniejszony.
można tu też coś sensownego znaleźć na tym polu.... kolby kukurydzy do rozszarpywania, to jest jedyna rzecz, która może osłodzić tą chorą porę...

Obrazek został zmniejszony.
o tej porze niezbyt chętnie pozujemy, a co poniektórzy (nie trzeba chyba palcem wskazywać?) potrafią nawet najfajniejsze ujęcie popsuć tylko, że ta pora ma jeden plus - nie ma zbyt wielu powtórek, bo pani musi jechać do miasta

Obrazek został zmniejszony.
W zasadzie jak wracamy do domu, to zaczyna się robić całkiem estetycznie...

Obrazek został zmniejszony.
...i romantycznie...

Obrazek został zmniejszony.

Obrazek został zmniejszony.
tylko łapki mam mokre! i zimne! fuuuu.....

Obrazek został zmniejszony.
ale przy samym domu, to już w ogóle najpiękniej - szczególnie, że tu już czuję, jak miękkie jest nasze legowisko z naszym kocykiem i jak cieplutko jest w sypialni...

Obrazek został zmniejszony.

No to już znacie naszą mroczną tajemnicę. Nie wiem, czy mamy jakieś szanse na wyleczenie (muszę głębiej w tych pani książkach poszperać i przetrawić co nieco wiedzy...), w każdym razie mam coraz większe wrażenie, że nasz poranny opór jest całkowicie bezcelowy i ona nie zamierza przestawić budzika na porę normalną...
Chociaż - może by jej podsunąć pomysł, żeby zabierała tylko tych, którzy chcą iść o tej porze na spacer? obawiam się tylko, że taki pomysł to nie przejdzie. Pańcia jest zasadnicza

Droga Zuzo!
Z prawdziwym żalem łączę się z Tobą w bólu. Przykro mi to mówić, ale ta choroba jest trudno uleczalna
Przynajmniej dla medycyny konwencjonalnej.
Sposoby podawane przez medycynę ludową mogą przynieść ulgę, choć zazwyczaj na krótko. Stara Odrobinowa razi by choremu połamać nogi w co najmniej kilku miejscach, a złamane kości jak najbardziej przemieścić
Natomiast sposoby podawane przez inne autorytety medycyny niekonwencjonalnej, jak przygniatanie naenergetyzowanym kryształem, topienie w żyle wodnej czy chowanie się po kątach i odmawianie zdrowasiek w intencji nieodnalezienia, nie przynoszą spodziewanych efektów
Jednocześnie muszę Cię bardzo zmartwić. Na załączonych zdjęciach widzę, że choroba póki co ma przebieg ostry. Gdy jednak przejdzie w stan przewlekły... cóż, powiem tak, ciesz się na razie tym, że jest jako tako widno.
My oglądamy wschód słońca, gdy już wrócimy. Zamiast oparów mgły mamy wymieszane ze spalinami odory ze śmietnika, a światło nielicznych czynnych latarni pięknie się mieni w zalegających na chodnikach potłuczonych butelkach. Zaś żywe istoty które spotykamy to niedopici uczestnicy libacji z dnia poprzedniego...
Słowem pociesz się choć tym, że Twoja katorga odbywa się w tak pięknych okolicznościach przyrody, czego i sobie bym życzył

Twój szczerze oddany Ekspert


PS
A może to niech choroba tylko urok jakiś?
Jak byście znowu do nas wpadli to może się toto odczepi i Pańcia będzie zalegać jak należy do 8:30?
Bo Baba z Orli może się okazać na taki wielkomiejski urok nie dość postindustrialna...

Ja też tak chceeeee!! Tylko do rozwinięcia się tej przypadłości potrzebne są takie jak wyżej okoliczności przyrody.. a tych ci u nas brak

Boszszsz, jakie śliczne zdjęcia Wy też znaleźliście czarodziejski aparat, gdzie???

marieanne napisał(a):
Obrazek został zmniejszony.
No ale jak już taka zacznie kąsać, skakać i zabawiać, to nie ma wyjścia...

Brombik rośnie jak na drożdżach a ten wyraz pychola - cudny

Próbowaliście szczepionkę? taka przeciwwstawaniu ....

Eksperciku!

Obawiam się, że tu żadne łamanie, przyciskanie i topienie nic nie zmienią. No powiedz szczerze - gdybyscie przycisnęli Kudłatego to co, przestalibyście na te poranne rozruchy chodzić? A gdzie tam. Albo by to nic nie dało, albo krótkotrwałe wyleczenie, albo Borsuk by chodził. A wiesz co będzie, jak się pani nasza rozsierdzi? Na jeszcze wcześniejszy budzik się przestawi, i wtedy to dopiero będzie bal...
Tylko jak tu się przekonać do takiego wstawania.... żadne okoliczności przyrody tu nie łagodzą tej strasznej sytuacji. Ja normalnie śpię co najmniej do 9.30! A potem śpię na kanapie!
Spacer po południu - to co innego. Wtedy to można iść, pobiegać, powęszyc, nóżki w Narwi pomoczyć, krówki zagonić jak uciekną... a o tej porze to co? Tylko zgrzytanie zębów słychać...

Poker napisał(a):Boszszsz, jakie śliczne zdjęcia Wy też znaleźliście czarodziejski aparat, gdzie???

Pańcia to w zasadzie znalazła w torbie naszego pana. Zobacz - może i u waszego taki leży?

Poker napisał(a):Próbowaliście szczepionkę? taka przeciwwstawaniu ....

Czy masz na myśli tą doustną szczepionkę, którą wieczorem pije się w miłym towarzystwie, a rano śpią i cierpią?
To muszę Cię zmartwić, u nas to nie przejdzie.
Pani przyjąć tej szczepionki jednorazowo może naprawdę mało (mówi, ze ma słabą głowę czy coś) i w małym stężeniu, bo inaczej od razu idzie spać. A wiesz dobrze, że jak odpowiedniej dawki nie przyjmie, to i rano siły witalne będzie miała na normalnym poziomie

saganka2 napisał(a):Ja też tak chceeeee!! Tylko do rozwinięcia się tej przypadłości potrzebne są takie jak wyżej okoliczności przyrody.. a tych ci u nas brak

Przyjedź do nas, przyjedź... odechce Ci się!
Nam już się odechciało. Okoliczności przyrody nie zając, nie uciekną, po południu są jeszcze ładniejsze (bo trawa nie jest mokra).

Piękne okoliczności przyrodnicze choć jak chodzi o porę wolę popołudniowe klimaty bo trawa sucha hihih

marieanne napisał(a):(...) Spacer po południu - to co innego. (...)

No nie wiem po południu chodzimy z Borsukiem. Też po ciemku. A jedyna różnica jest taka, że wtedy czekamy na wschód księżyca...

marieanne napisał(a):(...) Pani przyjąć tej szczepionki jednorazowo może naprawdę mało (mówi, ze ma słabą głowę czy coś) i w małym stężeniu, bo inaczej od razu idzie spać. (...)

marieanne napisał(a):(...)

Poker napisał(a):Boszszsz, jakie śliczne zdjęcia Wy też znaleźliście czarodziejski aparat, gdzie???

Pańcia to w zasadzie znalazła w torbie naszego pana. Zobacz - może i u waszego taki leży? (...)

A gdyby tam nie było, to zawsze można panu zarzucić, że zgubił i zażądać by natychmiast odkupił...

A ja tęsknię za tą chorobą bo od kiedy mam ssaczka spacery o 4:30 niestety nie wchodzą w rachubę. Zeniutek raczej nie teskni choć zawsze wychodził ochoczo a po spacerku spał dalej.
Zazdraszczam i pozdrawiam.

W sobotę u nas dogtrekking może macie ochotę wpaść na 10 (lub 25, 35) km spacerek? My idziemy na 10 km trasa rodzinna.Zapraszamy

Bonita z Panem Incognito ćwiczy takie spacerki od kiedy znów zaczął mi się zestaw uczelnia + praca.
Choć rano bardzo ciężko się wstaje... to takie poranne, ożywcze powietrze jest tym co misie lubią najbardziej . Szczególnie, że potem jest znów powrót do domu i na łóżeczko, by doczekać się śniadania
Widoki zachwycające...

Nie mogę się napatrzeć na zdjęcia!!!!

Tak jak juz Expercikowa galeria zdradziła - mamy nowego członka rodziny
W niedzielę z moją mamą zamieszkał długo wyczekiwany Blusio, czy wręcz Książę Blusiosław, czyli Norkros SON OF THE BLUE SKY

Chłopak zaaklimatyzował się błyskawicznie, Śledzie zostały rozstawione po kątach ale jest dobrze, Zuzel co prawda trochę burczy (to male chciało mleka!) ale jestesmy na dobrej drodze Co prawda Blusio mieszka w Białymstoku, ale będzie u nas częstym gościem (i vice versa oczywiście )

A więc: przedstawiamy Blusia

Obrazek został zmniejszony.

Obrazek został zmniejszony.

Obrazek został zmniejszony.

Obrazek został zmniejszony.

Prze prze przecudny!

Jak zwykle śledzikowe fotki urokliwe. Śledziki jak sa w domku to chyba tylko stoją przed lustrem i minki trenuja. Nowy szkrab (czarny potwór śledziowy )- cudo

Niuf, niuf, niuf...

Boooooski

Czorcik!

Cudeńko Moja druga rasa po bernolkach, którą uwielbiam Moze w przyszłości......

Jaaaaki słodziak.

Bluuuuuś . Miałam nadzieję, że przybył tak dla równowagi z Bohunkiem, żeby ich te baby nie zjadły . Ale jak rozumiem Bluś jest rodzinny, więc w galerii będzie razem z tą rozkoszną panienką?! Brombiczek to ma takie coś w oczach, że aż się boję .