Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Witam serdecznie wszystkich odwiedzających naszą galerię,

dość długo zabierałam się za to, żeby zamieścić pierwszy wpis i dziś jest ten dzień Pomyślałam, że będzie to również dla mnie pewnego rodzaju pamiętnik utrwalający te wszystkie chwile, wspomnienia i refleksje, które wspólnie przeżywamy od pierwszego dnia z naszym pieskiem <teraz już psiakiem:-)> Może być trochę <niechronologicznie> niepoukładanie - dokładnie tak jak wyglądają początki z psem, kiedy każde uczy się tego drugiego...

Nasz Maniek spędził ponad połowę swojego życia u nas, a oto nasze początki...


Obrazek został zmniejszony.

Odbiór Mania był dokładnie w dniu, kiedy ukończył 8 tygodni. Pamiętam, kiedy po załatwieniu wszystkich formalności u hodowcy, ostatnich pytaniach i pożegnaniu ze wszystkimi dostałam Mania do rąk. Był mięciutką kuleczką, bardzo uradowaną, że jest u kogoś nowego na rękach. Z ufnością przyjął całą tą sytuację na siebie, cieszył się i machał ogonkiem jeszcze w aucie, będąc na moich kolanach. Dotychczasowa rodzina żegnała go solidarnie, jego "babci", przysięgam, że to mi się nie wydawało, zaszkliły się na tą krótką chwilę oczy Pierwsze minuty jazdy ochłodziły entuzjazm naszego nowego futrzaka i dalszą podróż spędził obok mnie, momentami siedząc tył(ki)em do mnie Z całej tej jazdy najbardziej utkwiły mi w pamięci chwile, kiedy mogłam się wtulić w miękkie futro Mańka. Teraz, po jakimś czasie obydwoje jesteśmy strasznymi przytulaskami...


Obrazek został zmniejszony.

Och, jak ja bym sie w takiego mięciutkiego, malutkiego Maniusia tez wtuliła.. Śliczny!

Śliczny maluch, biały kołnierzyk ma taki jak mój Figor
A jak tam tylne łapki?

To, że byliśmy sobie pisani, to najprawdziwsza prawda! Kiedy pytaliśmy o pieska u hodowcy oprócz Mania był jeszcze jego brat - większy, bardziej postawny i "wystawowy". Ale ja uparłam się na Mania, po wizycie wiedziałam już z pewnością, że chcę jego. Kiedy całe stadko wybiegło to jeden z piesków oprócz tego, że podbiegł, to zaczął mnie lizać po ręce... Fajne uczucie... Po chwili jednak, jak to mały piesek, wziął się za gryzienie Nikogo chyba nie zdziwi, że ten piesek to był Maniek. Cała banda bawiła się rozkosznie, zazdroszczę hodowcom, że mają takie słodziaki u siebie Kiedy mieliśmy już odjeżdzać i pieski odprowadzały nas do wyjścia, jeden z nich (jako jedyny) zatrzymał się, usiadł i zapatrzył się we mnie. To znowu był Maniuś. Tego wyrazu jego pyszczka nigdy nie zapomnę i teraz często na codzień odnajduje go znowu w moim piesku. Już wtedy to wszystko przeczuwał, a ja nabrałam pewności!

No to ruszamy z kolejną porcją zdjęć!

Obrazek został zmniejszony.

Maniek po przyjeździe do domu najwięcej czasu w pierwszych dniach <tygodniach> spędzał koło stolika i krzeseł na zewnątrz. Na tym zdjęciu widać, że dużo spał i odpoczywał. Było wtedy dość ciepło (początek sierpnia) i często latał z wywieszonym jęzorkiem Z perspektywy czasu wiem, że przybycie do nowego domu pieska to dla niego ogromny stres. Spotkałam się kiedyś z wątkiem na forum o tym, że kilkumiesięczny pies nie chciał się zaadaptować do życia w rodzinie przez dłuższy czas - był zdystansowany, nie podchodził do domowników, ciężko mu było oddalać się od domu - właściciel nawet zaczął żałować, że ma go u siebie... Na szczęście historia miała happy end, pies po prostu potrzebował czasu. Z naszym Mańkiem było podobnie - trwało to tak do dwóch-trzech tygodni. Po czasie zorientowałam się, że jego chęć do przebywania tylko w łazience (często tam leżał w ciągu dnia i spał w nocy) wynikała z tego, że trzymał się na uboczu i w ten bezpieczny sposób nas (ludzi) obserwował...

Obrazek został zmniejszony.

Tutaj z patykiem



Obrazek został zmniejszony.

A tu z "nieedukacyjną" zabawką od teściów Gumowy kurczak, który przeraźliwie piszczał. Maniuś bał się go na początku, a kiedy zabawka wydawała pisk to Maniek popiskiwał razem z nią i próbował delikatnie w ząbkach ją gdzieś ukryć... Najlepszy komentarz mojego Chrześniaka: Ciociu, Maniuś ma takie dobre serce, bo nie lubi kiedy ten kurczak piszczy...

Haha, po paru tygodniach Maniuś zamęczał kurczaka, aż miło!

Obrazek został zmniejszony.

Pierwsza wizyta u teściów i zapoznanie z nowym kumplem "Szybko go sobie ustawiłem" - pomyślał Maniek.
Jednak co dwa psy, to nie jeden. Biedny Maks... Nie przypuszczał nawet, że jego gość będzie się rządził jak mało kto: radosne obskakiwanie, obszczekiwanie, zajęcie legowiska i wyciąganie każdej zabawki z tajnej kryjówki i co najgorsze, skupienie na sobie uwagi całej rodziny! Aż tyle musiał znieść dorosły i trochę już stateczny beagle.
Od tamtego czasu do teraz chyba ze trzy razy puściły mu nerwy i dość groźnie warknął i zakłapał dziobem na naszego Młodzika. Strach zawsze jest, że starszy pies może poturbować młodszego, ale uważam, że te sytuacje były dobrą lekcją dla Mańka i choć w drastyczny sposób, to skutecznie sprowadzały go na ziemię.

Szkoda, że nie mam zdjęcia jak Maksowi oczy wychodziły z orbit podczas pierwszej (i drugiej?) naszej wizyty
Teraz świetnie się dogadują <a Maniek u teściów dalej rządzi się, jakby był u siebie. >

Obrazek został zmniejszony.

Maniek jest u nas trzeci dzień i czuje się co raz pewniej. Zapuszcza się w dalszą część ogrodu i wypatruje nowego terytorium do zdobycia Tutaj z towarzyszem, dinozaurem <kolejną piszczałką od moich teściów>


Obrazek został zmniejszony.

Kot Cypisek godnie znosi obecność nowego mieszkańca domu - na parapecie, za firanką i w takiej pozie!


Obrazek został zmniejszony.

Kolejna wizyta u kumpla Maksa - Maniek dał czadu jak zwykle i zasłużenie odpoczywa na przedpokoju.


Obrazek został zmniejszony.

Zdjęcie powyżej - brak słów... samo szczęście


Obrazek został zmniejszony.

Nie przepuszczę żadnemu kretowi! A jak nam jeszcze zje forsycję?!
(nawet teraz mamy niewiele wystających kretowisk, bo Maniuś z zapałem je rozparpuje, jak tylko się pojawią)

Malnulek jest przeslodki, korzystajcie z tej radosnej energii i tego, że chwilowo nie waży jeszcze 50 kilo . Mina kota bezcenna . Życzę Maniowi duzo zdrowia, miłości mu raczej nie braknie. I uwazajcie na forsycje, bo niestety jest silnie trująca, jak wiele pieknych roślin ogrodowych. I jak zawsze zachęcam do zapisania się do przedszkola i na szkolenie. Dla jasności - pies zazwyczaj wie o sobie wszystko, to jego wlasciciel musi sie podszkolić, co w psiaku "piszczy". Calusy w to pachnące szczenięce futerko
Pozdrawiam serdecznie Asia i Morris

Dziękujemy z całych naszych serc! Staram się cały czas korzystać z tych chwil razem (do pracy, czy gdzieś indziej szkoda wychodzić), ale doprawdy nie wiem, kiedy ten czas zleciał - Maniek skończył w piątek 5 m-cy!!! Dziś mieliśmy prześwietlenia - bioderka i łokcie OK i oby tak dalej! Trzymajcie kciuki!
O forscycji nie wiedziałam :-O A tekst posta powyżej został zainspirowany kabaretem SMILE (śniadanie Marilyn'a Mansona, przeboskie )

Obrazek został zmniejszony.

Jedna z ulubionych zabawek "samoróbek" Mańka to butelka z przywiązanym sznurkiem... Zapewniła nam wiele fajnych godzin spędzonych na bieganinach za nią Później projekt zabawki został zmodernizowany poprzez przywiązanie drugiej butelki - dodatkowy szał (butelki uderzały o siebie, a Maniek w ferworze gonitwy nie wiedział, którą w końcu ma chapnąć... )


Obrazek został zmniejszony.

Kolejne zdjęcie z tego samego dnia (17.08.2017), ale przedstawiające zgoła inne zagadnienie... Często gwizdałam w obecności Mańka różnymi tonami, co powodowało, że przekrzywiał on główkę na różne strony. Wyglądało to meeeega słodziacko

Obrazek został zmniejszony.

I tu właśnie mamy naszego Łotrzyka przyłapanego na gorącym uczynku! Maniek niepostrzeżenie powyciągał skarby kumpla Maksa z jego dziupli i powynosił przed dom. Tam oddawał się czynom haniebnym - rwał miśka na strzępy i zgryzał obwarzanka ze skóry

Obrazek został zmniejszony.

Czyn zakazany - ujęcie z bliska...


Obrazek został zmniejszony.

Pies Maniek i kot Cypisek - kolorowo na tym zdjęciu


Obrazek został zmniejszony.

Powyżej zasłużony odpoczynek w naszej łazience - płytki były przyjemnie chłodne i Maniek za żadne skarby świata nie chciał leżeć gdzieś indziej... Prawda, że wygląda na tym ujęciu już jak duży pies, a nie szczeniaczek?

Obrazek został zmniejszony.

Zdjęcie zrobione 10.09.2017, w moje urodziny - po co komu prezenty, kiedy ma się obok takiego towarzysza? Maniek ma ukończone 13 tygodni i waży 15,2 kg.


Obrazek został zmniejszony.

M&M = Maks uczy Mańka pilnować bramki wejściowej... Na razie bez skutku...


Obrazek został zmniejszony.

M&M <jesteśmy już kumplami na dobre i na złe> Wiem z opowieści teściowej, że Maks co niedzielę czeka na nasz przyjazd. Ostatnio nie przeszkadzał mu nawet deszcz i długi czas wyczekiwał nas przed domem w niepogodę

Obrazek został zmniejszony.

Mam nadzieję, że nikt mnie nie pogoni z tego forum, za zapychanie go zdjęciami Mańka...
Zdjęcie powyżej - jedno z moich ulubionych <z serii: "Przestaję być szczeniaczkiem i powoli dorastam">

Piękna fotorelacja, prosimy o więcej :)

To znowu my! Jesteśmy po krótkim spacerze i śniadaniach... Tzn. Maniek zjadł swoją karmę, dokończył za kota i zabierał się jeszcze za moje kanapki, które stały na stole... Refleks, trzeba mieć przy psach refleks, bo inaczej można ciągle chodzić głodnym...

Przed chwilą odegrała się przede mną nie lada scena: Maniek usiadł koło mnie, no i zaczęło się głaskanko - po chwili na horyzoncie pojawił się kot, więc i jego trzeba było trochę poczochrać... Jeden siedzi naprzeciw drugiego, Maniek obserwuje, jak głaskam kota no i długo się nie zastanawiając podnosi swoją wielgachną łapę i dwa razy przejeżdża po grzbiecie kota... Eufemistycznie mówiąc, wyszło mu to trochę "niezgrabnie"...
Kot długo nie czekał z reakcją i w ruch poszła łapka z pazurami... Nasza sielanka szybko przerodziła się w wojenkę domową



Obrazek został zmniejszony.

Na zdjęciu powyżej Maniek obserwuje w pozycji fotomodela, co się dzieje za płotem...


Obrazek został zmniejszony.

A tu próba generalna szczotkowania... no i wyszła klapa. Mam jeszcze wiele takich zdjęć, na których widać mnie i jakąś taką rozmazaną biało-czarną plamę... <jeżeli ktoś jest smutasem, to polecam mu właśnie posiadanie psa - uśmiech na twarzy gwarantowany>

Obrazek został zmniejszony.

Nie określiłabym naszego psa mianem kinomaniaka <Maniek Kinomaniek>... I dlatego to zdjęcie zasługuje na wstawienie - Maniek wpatruje się na nim w telewizor! Ostatnio <wczoraj bodajże> poświęcił również 3 minuty swojego cennego czasu na serial "Miodowe lata". Jego ulubione osobowości świata telewizji to Karol Krawczyk i Tadeusz Norek w duecie

Hitem natomiast są psi aktorzy i piosenkarze na YouTube, ale na opowiadanie o tym przyjdzie jeszcze czas.

Obrazek został zmniejszony.

Pewnego feralnego popołudnia (22.09.2017) zastał mnie po powrocie z pracy taki oto widok - nasz Maniuś ściągnął sobie zostawione przypadkowo przez mojego męża opakowanie śmietanki do kawy. Folia została bezlitośnie rozerwana, a każdy kubeczek nakłuty ząbkami po to, żeby nasz uroczy piesek mógł wypić zawartość. Żadnego nie ominął...

Cała sytuacja byłaby tylko śmieszna, gdyby nie strach o kawałki plastikowych kubeczków, który zostały wyssane razem z zawartością. Na szczęście było to tylko opakowanie kaucyjne i Maniek oddał je później sk(r)upulatnie na dworze

Obrazek został zmniejszony.

"O Pani... co Ty tam masz? Czyżby to moja ulubiona butelko-zabawka?? Rzuuuuć! No weź nie bądź taka i rzuć!"