Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Wreeeeszcie się zmobilizowałam
To jedziemy od początku

Pierwszym z ekipy był Pirus


Potem dołączyła Negra


I był fantastyczny dwupak z panem


i z ogłupiałą ze szczęścia panią


Potem dojechały szynszyle


Przyszło na świat nowe pokolenie



Zagościł też koszatniczek Kosio


I było pięknie.....


Do czasu kiedy Negra pobiegła za Tęczowy Most.....
Pirus był smutny, pan i pani płakali całą noc
a następnego dnia powitaliśmy Rawkę


i znów był kompletny dwupak i szczęśliwi państwo



po roku choroba zabrała Rawkę na druga stronę Tęczowego Mostu
pani znów płakała... pan był bardzo smutny...


i wtedy przybyłam ja - Ester Czandoria
i od razu zrobiło się fajnie
pani znów się śmiała, a pan wciąż robił zdjęcia


cdn...

Piękna fotohistoria

aż żal że nasze psie stada nie mogą sie tylko powiększać jednak szczęście że na zawsze pozostają w naszych wspomnieniach, cieszę sie że przedstawiłaś nam Pirusa Negrę i Rawkę i teraz mam nadzieje na dużo Esiowych zdjeć

Super,że Esia będie miała swoja galerię

Ja tez sie cieszę

Jest galeria Esi piękne wspomnienia o nieobecnych...
Aniu teraz dużo fotek i opowieści poproszę

bardzo miło poznać Wasz 'rodzinny' album i historię ...

piękne wspomnienia.Niecierpliwie czekamy na dalsze relacje

oo wiem już kogo czytam
A więcej Esi można prosić?

no nie wierze galeria Eski czekamy na dalsza fotorelacje

Super! Jak miło zobaczyć poprzedniczki Esi.
A teraz do dzieła, bo Esia już jest troszkę większa.

Witamy krajanko i cieszymy się z Twojego widoku

Ps.
O..żesz też muszę się wziąć w garść z tą galerią!

Witamy :)
Zapytam bo niedoczytalem.
A co z Pirusem?

Zaraz będzie i o Pirusie , ale po kolei
Negra zapoczątkowała zwyczaj spania na kanapie - zarówno w dzień jak i w nocy . Sprawiedliwie traktowała swoje stado - z panią dzieliła połowę łózka, zaś pana budziła kilka razy w nocy by wypuścił ją na siusiu i obchód.


Pirus też był zapraszany do domu ale głównie w dzień, gdyż w nocy budziły się szynszyle i Pirus uparcie próbował je pożreć. I zostawał wypraszany do budy. Ale kiedy przychodziła zima to rezygnował z polowań i mógł mieszkać z nami cały czas. I też sypiał na kanapie - póki nie broił


Niestety Pirus był już stary i choroby coraz mocniej dokuczały. Zanim łapy odmówiły mu całkiem posłuszeństwa to jeszcze pokazał mi nasz teren do pilnowania i nauczył jak szczekać na obcych i kiedy to robić. Nauczył mnie też, że pan i pani będą mnie zawsze kochać, do końca, tak jak jego.
Kilka miesięcy pomieszkiwaliśmy sobie wygodnie w domu. Było fajnie bo często pani spała z nami na dywanie, Pirus lubił się do niej przytulać a ja wtedy szłam do pana na łóżko, żeby nie czuł się samotny.
Lubiłam przyglądać się jak pani chowa tableteczki do kiełbasy i daje Pirusowi , bo przy okazji tez dostawałam kawałek.
Któregoś dnia po śniadaniu i mizianiu Pirus zasnął...
i już nie chciał się obudzić

Pan był bardzo smutny gdyż Pirus towarzyszył mu przez prawie 12 lat, pani znów płakała
a mnie było bardzo smutno...
zostałam sama
ale nie na długo, gdyż puste miejsce w dwupaku zajęła... Adunia


cdn...

Aniu! piękna historia choć nieco smutana Cieszę się ,że mogłam Cię zobaczyć.Teraz łatwiej będzie ze sobą pisać Fajny ten Twój teraźniejszy zwierzyniec.

Przez pierwsze miesiące mojego pobytu w nowym domu cały czas spędzałam z moimi ludziami
Pozwalali mi ze sobą spać, żebym czuła się bezpieczna i w rodzinie



Zabierali mnie co dzień do pracy i na jakiś czas zamienili rowery na turystykę pieszą by pokazać mi świat i móc spędzać ze mną cały czas. Zwiedzaliśmy Inowrocław


spacerowaliśmy po Poznaniu


oczywiście wszyscy koniecznie chcieli mnie pogłaskać



oglądaliśmy różne dziwne miejsca


to bywało rozpaczliwie męczące


na szczęście pan czasami zarządzał odpoczynek



a pani zawsze miała w torbie jakieś smakołyki


poznawałam kolegów


i koleżanki


z niektórymi świetnie się bawiłam


ale najbardziej lubiłam wyjazdy nad jezioro





bo mogłam pohasać bez smyczy

i do lasu - bo tam to dopiero było ciekawie
tam spotkałam żabkę - wcale się mnie nie bała



Pan uczył mnie które grzyby mam wyszukiwać


A raz zostałam "królową grzybobrania" - ale to zupełnie przypadkiem. Poszłam sobie na bok zrobić siusiu, i kiedy już wygodnie stanęłam i lekko uniosłam tylną łapkę to pani podbiegła do mnie z histerycznym piskiem łapiąc mnie szybko na ręce. Myślałam, że jakiś potwor zaatakował a to tylko jakiś wielki grzyb. Też mi coś - przecież bym go nie zatopiła....


Ale i tak najbardziej lubię powroty do domu



bo w moim domku jest po prostu super

(brawo) Bardzo fajna historia

Ania zawsze ślicznie opisuje i odpisuje

Czekamy na dalsze opowieści

będą, tylko muszę przejrzeć domowe archiwum bo odkąd kupiliśmy cyfrówki i to dwie, żeby się nie bić na wycieczkach, to narobiliśmy zdjęć bez opamiętania . Eśka ma dużo fotek, a chciałabym znaleźć jeszcze zdjęcia pozostałych psiaków, bo one też z nami cały czas są, tylko inaczej.....