Bezpłatny kurs Therapy dog training-European Standards

[szl]

Stowarzyszenie Zwierzęta Ludziom zaprasza na bezpłatny kurs: „Therapy dog training – European Standards”. Kurs przeznaczony jest zarówno dla osób, które chcą rozpocząć swoją edukację w obszarze dogoterapii, jak również dla osób, które chciałyby ugruntować i pogłębić swoją wiedzę w tym zakresie. Celem kursu jest przygotowanie przewodników psów do szkolenia i pracy z własnym psem w terapii wspomaganej przez obecność psa. Kurs prowadzony będzie metodą blended learning - zintegrowaną metodą kształcenia, łączącą tradycyjne metody nauki (bezpośredni kontakt z prowadzącym) z aktywnościami prowadzonymi zdalnie przy pomocy komputera.

Kurs obejmuje:
- 4 miesięczne szkolenie przez platformę e-learningową
- 8 dniowy obóz podsumowujący szkolenie (z udziałem osób z Polski, Niemiec i Norwegii, z zajęciami prowadzonymi w języku angielskim przez międzynarodowych wykładowców)
- egzamin składający się z części teoretycznej oraz praktycznej (zespół człowiek-pies), po którego zdaniu kursant oraz jego pies otrzymają certyfikaty ukończenia kursu

Podczas kursu będzie można nauczyć się m.in.:
- jak wybrać odpowiedniego psa i przygotować go do wspomagania pracy terapeutycznej
- jak odczytać mowę ciała psa i sygnały przez niego wysyłane, w szczególności sygnały stresu
- jak udzielić psu pierwszej pomocy
- jak zbudować relację i więź z psem, tak by stały się podstawą do nauki zachowań
- jak zapewnić psu komfort pracy i sprawić, tak by była ona dla niego przyjemna
- organizacji pracy zajęć terapeutycznych, z uwzględnieniem aspektów formalnych

Więcej informacji o kursie na stronie http://www.zwierzetaludziom.pl/tdt.

Zainteresowane osoby prosimy o przesłanie następujących dokumentów pod adres tdt(at)zwierzetaludziom.pl:
- CV
- List motywacyjny
- Film (maks. 2-minutowy) obrazujący kontakt z psem
- Zgoda na fotografowanie i wykorzystywanie wizerunku i przesłanych materiałów dla potrzeb projektu (druk dostępny na stronie http://www.zwierzetaludziom.pl/tdt)
- Kopia dyplomu ukończenia studiów bądź legitymacji studenckiej
Termin nadsyłania dokumentów: 31 października 2015 r.

Osoby, które spełnią kryteria projektu oraz przekonają komisję rekrutacyjną do indywidualnych predyspozycji zostaną zaproszone do Warszawy na ostatni etap rekrutacji. Składać się on będzie z rozmowy kwalifikacyjnej w języku polskim z elementami konwersacji po angielsku, a także z bezpłatnego testu predyspozycji psa. Rozmowy kwalifikacyjne planowane są na grudzień 2015 r. Koszt dojazdu na rozmowę kwalifikacyjną aplikant pokrywa we własnym zakresie.

Początek kursu: luty 2016 r.
Termin obozu podsumowującego kurs: 23-30 maja 2016 r. (termin obozu może ulec zmianie – alternatywny termin to początek czerwca 2016 r.)

Obrazek został zmniejszony.

[Barbapapa]

Szkoda że w Polsce jednym z kryteriów wzięcia udziału kursu jest znajomość obcego języka.

[Barbel]

Szkoda, ze kryterium naboru nie są studia kierunkowe. W końcu to nie pies terapeutyzuje....

[annasm]

Szkoda że w Polsce jednym z kryteriów wzięcia udziału kursu jest znajomość obcego języka.

Kurs obejmuje
4 miesięczne szkolenie przez platformę e-learningową
8 dniowy obóz podsumowujący szkolenie (z udziałem osób z Polski, Niemiec i Norwegii, z zajęciami prowadzonymi w języku angielskim przez międzynarodowych wykładowców)

Ponieważ kurs jest międzynarodowy, będą w nim uczestniczyły osoby z Norwegii, Niemiec i Polski, zajęcia będą prowadzone po angielsku. Stąd konieczność znajomości języka obcego.

[aurorabea]

Nie umiem tu jeszcze cytować (:D) ale Barbel napisała, że szkoda iż kryterium nie są studia kirunkowe. A tu są... "Kurs skierowany jest do osób mających wykształcenia przygotowujące do pracy z ludźmi (pedagogika, psychologia, fizjoterapia, psychiatria, pediatria, geriatria, pielęgniarstwo, etc) lub studiujących wymienione kierunki." Tylko dlaczego (tylko) takie??? to by tłumaczyłó konieczność załączenia dyplomu ukończenia studiów... eh .. to się nie załapię - informatyków nie chcą, bo z ludźmi komunikować sie nie potrafią

[Barbel]

No to chyba nie doczytałam
Świetnie, ze własnie takie.
Po prostu terapeutą nie jest pies tylko człowiek! To człowiek ma znać swój fach i terapeutyzowac ludzi w znanej sobie dziedzinie. A pies jest wzmocnieniem oddziaływań.
Informatyk z psem to moze prowadzić zajecia pt wizyty. Ale nie nazywajmy tego terapią.

[aurorabea]

ze wszystkim się jak najbardziej zgadzam. Bardziej mi chodziło o kierunki związane z zootechnologiami itp. no, może trochę miałam z tyłu głowy żale, że brak papierka nie zawsze świadczy o braku predyspozycji i wiedzy w danej dziedzinie ale to już zdecydowanie inny temat

[Barbel]

Wiesz- ja do grupy autystyków zootechnika bym nie zatrudniła....

[saganka2]

Mam wrażenie, że u nas się utarło, że dogoterapeutą może być każdy... Albo łatkę dogoterapii przylepia się każdej pracy z psem i drugą osobą. Zgadzam się z Anią, że jednakowoż nie. Brzydko mówiąc, pies w dogoterapii jest tylko narzędziem w rękach terapeuty, który powinien być specjalistą.

[annasm]

To trochę moje - jestem członkiem SZL i pracuje w nim z Che.
Generalnie tak jest że dobrze i właściwe jest aby przewodnik psa miał wykształcenie kierunkowe. I do takich osób głównie skierowany jest ten kurs, który dotyczy szkolenia psa.
W przyszłym roku jeśli się uda będzie jego druga część - mająca za zadanie szkolić człowieka.
Bo tak nie jest na 100%, że brak wykształcenia kierunkowego zamyka drogę przewodnikowi do dogoterapii. Jeśli chce, może i ma predyspozycje może się przeszkolić. Ludzie przecież zmieniają zawody.
Mozna tez rozwazyć opcję pracy w której przeszkolony przewodnik z psem współpracuje z terapeutą.

[Barbel]

Tylko, ze dosyc problematycznym byłoby "żyć" z prowadzenia dogoterapi

[aurorabea]

To ja może sprostuje. Oczywiście nie uważam, żeby w jednostkach które specjalizują się w pracy z dzieciakami/dorosłymi cierpiącymi na różne schorzenia, na które może pomagać dogoterapia, mieli być zatrudniani ludzie (bez właściwych studiów) tylko dlatego, że mają przeszkolonego psa. Nie. Ja być może źle odczytałam cel szkolenia, co uświadomiła mi annasam, że to jest szkolenie głównie dla psów a nie ludzi. Zmyliły mnie tematy wykładów, które będą dostępne w ramach kursu online. najprościej mówiąc - ten kurs dla mnie nie jest :)
A pisząc swoje żale, że szkoda, że tylko dla specjalistów przewidziany jest kurs, miałam w głowie inne sytuacje. Np, kiedyś częściej, teraz rzadziej, byłam wolontariuszem w jednym z sierocińców. Początki były bardzo trudne, może nie ze wszystkimi, bo wszystko zależało oczywiście od dzieciaków i ich historii ale do niektórych nie byliśmy w stanie dotrzeć przez miesiące (i liczba mnoga odnosi się do mnie i opiekunów zatrudnionych w placówce). Niektóre dzieci wymagały tylko odrobiny uwagi, a że byłam nowa i młodsza od pozostałych opiekunów, to czasami z czystej ciekawości do mnie podchodziły. Niektóre, aby się otworzyły i zaczęły współpracować, musiały być zachęcone zorganizowaniem przeze mnie 'lekcji' akrobatyki i tańca. Chłopcy pamiętam byli zachwyceni, bo w końcu gdzieś mogli rozładować nadmiar energii (a mieliśmy do wykorzystania tylko mała salkę i 3 materace . Do nastolatek jakkoś sama z siebie docierałam ale kilka z nich, te naprawdę pokrzywdzone przez los i obrażone (może nawet słusznie) na świat, były nie do zdarcia w swej upartości i zamknięciu. Aż nie przyszłam raz (przez zupełny przypadek) z psem koleżanki, bo został mi oddany w opiekę, a ja nie miałam co z nim innego począć. No i się okazało, ze przełamałyśmy razem z Lulą wszystkie lody. Oczywiście główna zasługa to psa była a nie moja :)
No i w imię takich sytuacji pisałam, co napisałam. DOgoterapia pod trochę innym kątem - jak dla mnie łatwiejszym (oczywiście można się ze mną nie zgadzać, szczególnie, że moje doświadczenie w dogoterapii jest czysto książkowe), bo nie trzeba aż tak szykować psa, na dziwne zachowania ewentualnych pacjentów, a bardziej człowieka, aby znał swojego psa, umiał go zrozumieć i jak najlepiej współpracować w celu ośmielenia dotkniętych przez los, zamkniętych w sobie dzieci / dorosłych.
Oczywiście zawsze można zapisać się na płatny kurs :)
A co do 'wyżycia' z dogoterapii, to chyba prawie każdy się zgodzi, że na główne źródło utrzymania się nie nadaje. Jak dla mnie, największą wartością dla dogoterapeuty zapewne jest poczucie uczynienia czegoś dobrego i wartościowego, co pomogło drugiej osobie.
to się rozpisałam... :D

[Barbel]

Spoiler:

Niektóre dzieci wymagały tylko odrobiny uwagi, a że byłam nowa i młodsza od pozostałych opiekunów, to czasami z czystej ciekawości do mnie podchodziły. (..) Aż nie przyszłam raz (przez zupełny przypadek) z psem koleżanki, bo został mi oddany w opiekę, a ja nie miałam co z nim innego począć. No i się okazało, ze przełamałyśmy razem z Lulą wszystkie lody. Oczywiście główna zasługa to psa była a nie moja :)
No i w imię takich sytuacji pisałam, co napisałam.

Wiesz- tak w sumie odbiegajac od tematu szkolenia - potwierdziłaś moje obserwacie w dziedzinie, która mnie dotyczy od 11 lat.... Terapia z psem to terapia z "gwiazdą" - oto nadchodzi cos nieosiągalnego w codziennosci i sprawia, ze chce się chcieć! Niektórym wystarczyło to, ze byłaś nieznajoma/młodsza i zjawiałas sie od czasu do czasu. Innym potrzebna była "gwiazda". Tak juz zupełnie odwracając kota ogonem - efekt podobny, jak by przyszełd ktoś znany z mediów/przyszłabym przebrana za clowna/misia - zależnie od preferencji tzw "grupy docelowej". Rodzice dla swych dzieci zrobią wszystko. Jeśli, gdzieś usłysza, ze dla jakiegos dziecka ów pies był tą "gwiazdą" - dają sobie wmówic wszystko... Po latach w tej pracy dochodze do moze przewrotnych wniosków - zwierzaki, ich dobrostan... nie wszystko musi byc w imie dobra pacjenta.... Widzę sens zajec edukacyjnych, widze sens odwiedzania (rzadkiego) jakis społeczności... Niektóre "przypadki".... Takie mam wnioski po latach..

[Nieka]

W pierwszym momencie pomyślałam, że te kryteria odpowiedniego kierunku studiów to taka trochę niesprawiedliwość. Sama jestem dyplomowanym coachem, ale po studiach na kierunku zarządzanie (a nie psychologii czy psychoterapii etc.) i chętnie popracowałabym nad warsztatami z udziałem czworonogów. Szybko jednak dotarło do mnie, że zawsze mogę skorzystać z płatnych szkoleń, a tego typu okazje pozostawić tym, którzy w swojej codziennej pracy mają styczność z ludźmi wymagającymi specjalnej pomocy i opieki.

Moja siostra jest pedagogiem w szkole specjalnej. Czasami zdarza nam się rozmawiać o jej pracy i za każdym razem jestem pełna podziwu dla osób takich jak ona. To nie jest miła, spokojna i przyjemna praca. Baa, to nawet nie jest dobrze płatna praca (przynajmniej na etapie na którym moja siostra się znajduje - na etacie nauczycielskim jest od niespełna roku, wcześniej była tzw. pomocą nauczycielką, która odpowiedzialna jest za opiekę nad uczniami "specjalnej troski"). I właśnie myśląc o ludziach pracujących tak jak moja siostra, uważam, że wprowadzone tutaj kryteria są w pełni słuszne.

Ot, to takie moje przemyślenia na temat tego, kto powinien skorzystać z tego kursu

[aurorabea]

No bo często bywa, że jak człowiek sobie coś przemyśli (i piszę to opierając się na swym przykładzie), to do mądrzejszych wniosków dochodzi, niż przy pierwszej, często emocjonalnej reakcji I o to chodzi! :)

[Nieka]

No bo często bywa, że jak człowiek sobie coś przemyśli (i piszę to opierając się na swym przykładzie), to do mądrzejszych wniosków dochodzi, niż przy pierwszej, często emocjonalnej reakcji I o to chodzi! :)

Wiesz, przemyślenia to dobra rzecz. A jeszcze lepiej, jak nadaje się im bardziej realny kształt.

Ja w ogóle jest zwolenniczką głośnego wypowiadania myśli lub spisywania ich na papier (ewentualnie na wirtualny papier w laptopie). To świetny sposób na patrzenie na swoje pomysły/problemy z pewnego dystansu, w którym nie ma już tak wiele emocji.

"Genialne" pomysły stają się wówczas opcjonalnymi projektami do przemyślenia lub porzucenia, lęki słabną, a jakiekolwiek uczucia buntu, smutku itp. same gdzieś mijają.

I tak właśnie było w tym przypadku. Dla jednych przeszkodą jest język, dla innych brak "papierka" odpowiedniej uczelni. Ale jak spojrzeć na tą selekcję tak normalnie, to logiczne jest, że jakieś kryteria muszą być wprowadzone, żeby im się pół Polski na warsztaty nie zapisało

[AniaRe]

Tylko, ze dosyc problematycznym byłoby "żyć" z prowadzenia dogoterapi

Wiesz, żebys się nie zdziwiła, ile osób, po kursach na których my szkolimy psy do dogo, planuje żyć z dogo....
Ja mam z tym ogromny problem natury etycznej, bo takie uzależnienie może (nie musi, ale może) prowadzić do nieetycznego traktowania psów... jak trzeba wyżywić rodzinę a pies ma np. skaleczoną łapę, albo wczoraj miał biegunkę?

A co do przygotowania kierunkowego: prawidłowo, to powinno byc tak, że zajęcia prowadzi terapeuta (z przygotowaniem) i przewodnik psa terapeutycznego (czyli w sumie - 2 osoby). I terapeuta odpowiada za terapię i zajecia jako takie, a przewodnik psa za prace i komfort psa terapeutycznego. Ale.... to u nas nadal w sferze marzeń..

[Barbel]

Zawsze sie zastanawiam , jak by miał funkcjonować taki duet... No bo np tak- prowadzący zajęcia założył, że pies zaaportuje coś a pies ma dziś ochotę na góra 3 aporty a potem zalega na żabę i ma w nosie. I co wtedy? Ja, jako jedna osoba prowadząca zawsze mam możliwość modyfikacji przebiegu zajęć.
Druga rzecz- ile by to miało kosztować? Bo tam - najpierw sie spotykają, żeby omówić przebieg, zapoznać z możliwościami, potem są zajęcia, potem jeden ciągnie całość, drugi ogarnia psa.... Robią sie zajęcia- gigant.

A co do ludzi, którzy chcą pracować utrzymując sie z tego- popatrz w jakim stanie mają psy np po 4 latach pracy.....

[AniaRe]

Zawsze sie zastanawiam , jak by miał funkcjonować taki duet... No bo np tak- prowadzący zajęcia założył, że pies zaaportuje coś a pies ma dziś ochotę na góra 3 aporty a potem zalega na żabę i ma w nosie. I co wtedy? Ja, jako jedna osoba prowadząca zawsze mam możliwość modyfikacji przebiegu zajęć.
Druga rzecz- ile by to miało kosztować? Bo tam - najpierw sie spotykają, żeby omówić przebieg, zapoznać z możliwościami, potem są zajęcia, potem jeden ciągnie całość, drugi ogarnia psa.... Robią sie zajęcia- gigant

Wiesz, przecież jak pracujesz sama, też się przygotowujesz do zajęć, a nie idziesz "na żywioł", prawda? Jak dla mnie konieczność koordynowania działań nie jest problemem. Tak samo, jak fakt, że dobrze przygotowany i współpracujący zespół bez problemu pordzi sobie z jakimiś niezaplanowanymi zmianami, czy nieoczekiwanymi zachowaniami psa (czy pacjenta). To tak, jak koordynowanie pracy dwóch psów i przewodników w czasie jednych zajęć. Też wymaga elastyczności i wyobraźni, niekiedy

A co do ludzi, którzy chcą pracować utrzymując sie z tego- popatrz w jakim stanie mają psy np po 4 latach pracy.....

A wiesz, że chyba nie znam takich... Z racji prowadzenia zajeć na kursie dla dogoterapeutów znam dużo ludzi, którzy taka prace planują, ale nie znam nikogo, kto się utrzymuje tylko z dogoterapii.. Raczej jako wspomaganie własnej pracy, tak z doskoku jest angażowany pies, na niektóre zajęcia. Ale być może faktycznie któryś z naszych kursantów pracuje "w pełnym wymiarze" w dogo...
Moją opinię na ten temat wyraziłam we wcześniejszym poście.

[Barbel]

Ja znam takich, o których było głosno kilka lat temu, potem ucichło. Ta branza cechuje sie dużą zmiennościa osób. wiekszość z tych, którzy zaczynali wraz ze mna - o ile nie już to stopniowo sie wycofuje. Ja też mam coraz większe obiekcje.