Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

to nie ostatni rejs... On po prostu będzie czekał na Was... w tęczowej przystani... a potem już wszyscy razem pożeguljecie po niebiańskich przestworzach.
Ozziku, pierwszy forumowy bernie, którego poznałam, będziemy o Tobie zawsze pamiętać, pozdrów naszą Bertę jak Ją TAM spotkasz...
Dla Ciebie Ozz - latarenki oświetlające drogę (*)(*)

Gosiu, ogromne wyrazy współczucia

Ozzikowi [*][*][*]

Dla Ozzika(*)(*)(*)

Dopiero teraz przeczytałam- nie wchodziłam ostatnio na forum, bo właśnie od 11 lipca walą się na mnie naprawdę złe nowiny...a ta o Ozzy'm jest kolejną dobijającą z szeregu . Dla mnie Ozzik też " był od zawsze". Na najpierwszym forum to jego pamiętałam , bo jest...był niemal rówieśnikiem mojego Redusa. Gosiu, przykro mi bardzo. I tak mi żal Zoya. Ale myślę sobie, że Ozzy żył długo, jak na berna i na pewno był szczęśliwy. Czyż dobre życie u Waszego boku to nie najlepsze , co mogło mu się trafić ?

Bardzo współczuję...pozostaje 11 lat pięknych wspomnień...
Ozzik[*]

Gosiu, niewymownie mi przykro, smucę sie razem z Wami.
Ozziku, żegluj spokojnie (*)(*)(*)

W jakieś dziecięcej naiwności miałam nadzieję, że Was to nigdy nie dotknie. I wbrew pozorom nie była to aż tak absurdalna nadzieja. Bo Ozzy był psem niezwykłym, każdy marzy o takim przyjacielu. Jego berneńskie serce kochało każdą istotę tego wartą, a berneński charakter sprawiał że był zawsze dokładnie taki, jak chciało się by był.

Ciągle pod powiekami mam takie obrazy, gdy Ozzy wita Gosię po kwadransie, jakby to było kto wie ile, z łapami na jej ramionach, liżąc po twarzy i nieustanie machając ogonem. Leżącego u stóp Jacka, który na chwilę przestał go głaskać, rozkosznie mruczącego i tym mądrym spojrzeniem przywołującego do dalszej pieszczoty. I wystawę w Rzeszowie, gdy razem cieszyli się ze złota, tak bardzo razem, że aż sędzia była pod wrażeniem!

Gdy ostatnio Was odwiedziliśmy, nic nie zapowiadało jego odejścia. Ciągle rezolutny, rozgadany, majestatycznie piękny… Tym razem się z nim nie pożegnałam i dziś już wiem, że po prostu nie chciałam się z nim żegnać, bo to by było już na zawsze. Więc się nie żegnam. To dzięki Ozzikowi poznaliśmy naszych najlepszych przyjaciół. I za to mu dziś dziękuję. Ściskamy Was mocno. Do zobaczenia

Jeszcze raz dziękujemy wszystkim za miłe wspomnienia i wyrazy współczucia .
Dziękuję Asiu za piękne wspomnienie Ozziczka , Ty go znałaś jak nikt inny spoza rodziny ,uwielbiał Ciebie i Wojtka .Zawsze się cieszył kiedy przyjeżdżaliście do nas , piszczał z radości na Wasz widok ...

Mija drugi tydzień i wcale nie jest łatwiej …czas dla mnie się zatrzymał , kiedy Ozzik zmarł w kalendarzu było jego i Zoyusia zdjęcie , nie umiem przewrócić kartki w kalendarzu...mam wrażenie że życie płynie gdzieś ...koło mnie... Strasznie tęsknimy...

Bardzo przykro i smutno ale... one na nas zaczekają zobaczysz

Gosia, bardzo mi przykro z powodu odejscia Ozzika... Placze razem z Wami...

[*] Ozzy

Gosiu, tak strasznie smutno...
Ozzy, jeden z nielicznych, któzy jeszcze zostali z pierwszego forum.. Taki cudowny, kochany pies..

Ozzy [*]

Ahoj Ozzik , do zobaczenia !
Bardzo mi smutno.

Nie znałam Ozzika, ale przeczytałam galerię Ozzika i Zoya, pełną ciepła i miłości... Wspaniały pies.
Bardzo współczuję.

(*)(*)(*) dla Ozzika. Pływaj dalej Kapitanie...

Mocno przytulam w bólu. Ozzy (*)

[*] [*] [*] biegaj szczęśliwy
Ozzik - równolatek Arbuza i Melona. Gdy patrzyłam na niego niedawno w kalendarzu myślałam o wszystkich naszych forumowych weteranach. Możemy tylko sobie życzyć by kolejne pokolenia dożyły takiego pięknego wieku.

Mija miesiąc bez Ozziczka …
teoretycznie to ja wiem, że żył bardzo długo jak na Berneńczyka , że umarł nie cierpiąc ,że miał szczęśliwe życie to wszystko podpowiada mi rozsądek ale mną ostatnio nie rządzi rozsądek więc...
jest bardzo ciężko , pustka jaką po sobie zostawił ...nikt ze mną do świtu nie pracuje przy komputerze , nikt nie czeka żebym poszła już spać do sypialni .Zoyeczek snuje się po domu , stracił swój błysk w oku i nie ma adhd , zachowuje się jak stateczny dorosły pies. Mam wrażenie jakby razem z Ozzym odeszło beztroskie dziecko z Zoyeczka.
Tak bardzo mi brakuje mojego kochanego pysia ...



Obrazek został zmniejszony.

smutne, ale prawdziwe i czas tego nie zmienia

Gdy odszedł Melon, Arbuz snuł się, spędzał wieczory wchodząc mi na kolana, czego wcześniej nigdy nie robił.
W ciągu 2 tygodni zdecydowaliśmy się na Imbira, który towarzyszył Arbuzowi kolejne dwa lata jego życia.

Ozzy (*)(*)(*)
Miał dobre, długie życie.
Trudno przestać myśleć i tęsknić za utraconym przyjacielem, ale wszyscy dobrze wiedzą, jakie jest lekarstwo na taką stratę. Zoyowi też się należy BRAT. Odmłodnieje chłopak, a pomoże jeszcze młodego odchować
Właśnie się urodziło kilku "kandydatów" w Alturze...