Występowanie i objawy kliniczne
Rocznie stwierdza się 30 nowych przypadków chłoniaka na 100 000 populacji (1). Jak dotąd nie wyjaśniono przyczyn rozwoju chłoniaka u psów. Przeprowadzono wiele badań mających na celu ustalenie znaczenia czynników środowiskowych w etiologii choroby. Badano między innymi wpływ ekspozycji na herbicydy zawierające kwas fenoksyoctowy oraz pola magnetycznego o niskiej częstotliwości indukowanego przez prąd elektryczny (2, 3). Czynniki środowiskowe prawdopodobnie zapoczątkowują proces nowotworowy, jednak jak dotąd nie udowodniono bezpośredniego ich związku z rozwojem choroby. Hipoteza, iż przyczyną chłoniaków u psów mogą być retrowirusy nie została nigdy potwierdzona (4).
Objawy kliniczne chłoniaka psów są bardzo różnorodne i zależne od lokalizacji anatomicznej nowotworu, stopnia i podstopnia zaawansowania klinicznego choroby. U psów ze względu na lokalizację anatomiczną wyróżnia się cztery postaci chłoniaka:
wieloogniskową,
pokarmową,
śródpiersiową
pozawęzłową (5).
Najczęściej występującą postacią chłoniaka jest chłoniak wieloogniskowy stwierdzany u psów niemalże w 84% przypadków tego nowotworu (5). Większość psów z chłoniakiem wieloogniskowym trafia do lekarza weterynarii z powodu uogólnionego, niebolesnego powiększenia obwodowych węzłów chłonnych. Poza powiększeniem obwodowych węzłów chłonnych stwierdza się zajęcie przez zmienione nowotworowo limfocyty narządów wewnętrznych: śledziony, wątroby, szpiku kostnego i innych organów pozawęzłowych (6). W wyniku osiągania przez nowotwór dużej masy w organizmie mogą występować objawy ogólne, takie jak: ospałość, brak apetytu, posmutnienie.
Postać pokarmowa chłoniaka występuje rzadziej i stanowi około 5 do 7% wszystkich przypadków chłoniaka psów (5). U zwierząt z chłoniakiem w tej lokalizacji występują zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym: brak apetytu, wymioty, biegunka oraz znaczna utrata masy ciała w związku z zaburzeniami w trawieniu i wchłanianiu składników pokarmowych.
Pozostałe postaci chłoniaka psów to postać śródpiersiowa i pozawęzłowa.
Postać śródpiersiową chłoniaka charakteryzuje powiększenie doczaszkowych węzłów chłonnych śródpiersiowych, grasicy lub obu tych struktur. Ponieważ grasica jest centralnym narządem limfatycznym dla dojrzewających limfocytów T, wiele chłoniaków śródpiersia wywodzi się z limfocytów T. U psów z chłoniakiem śródpiersia mogą występować objawy ze strony układu oddechowego związane z gromadzeniem się płynu w jamie opłucnej, bezpośrednim uciskiem na sąsiadujące płaty płuc. Stwierdzany jest także zespół żyły głównej przedniej. Występująca u pacjenta nowotworowego pierwotna poliuria(wielomocz) z następczą polidypsją (Znaczny wzrost przyjmowania wody w ciągu dnia, przekraczający 100ml/1kg masy ciała psa, niewynikający z nadmiernej utraty płynów) nadmie powinna nasunąć podejrzenie hiperkalcemii(wzrost stężenia wapnia) tła nowotworowego – zespołu paranowotworowgoego spotykanego u 40% psów z chłoniakiem śródpiersia.
W postaci pozawęzłowej chłoniaka, która dotyczyć może skóry, płuc, nerek, oczu i ośrodkowego układu nerwowego stwierdza się bardzo różne objawy kliniczne. W chłoniaku skóry występują różnorodne zmiany, począwszy od pojedynczych, wyniesionych guzków z owrzodzeniami do uogólnionych, rozlanych zmian przebiegających z nadmiernym złuszczaniem się naskórka. Chłoniak skóry klasyfikowany jest jako epiteliotropowy lub nieepiteliotropowy. Chłoniak epiteliotropowy jest nowotworem zbudowanym z limfocytów T, natomiast chłoniak nieepiteliotropowy to nowotworowy naciek limfocytów B. Ziarniniak grzybiasty, najczęstsza postać chłoniaka skóry psów, jest odmianą chłoniaka epiteliotropowego.
http://www.psichloniak.fora.pl/chloniak ... iak,9.html
nie tylko Blusię
w dodatku jak sama pani wet pisze...to nie pierwszy przypadek 
