Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Witajcie,

Rozważam zaproszenie małego rodowodowego berneńczyka do naszego mieszkania. Wiem już, że powierzchnia mieszkania nie jest najważniejsza jeśli zapewnie się pieskowi aktywność poza nim i do tego mamy fajne warunki. Jedyna obawa jaka jeszcze mnie powstrzymuje to fakt, iż mieszkamy na 3 piętrze bez windy. Póki pies będzie mały, można go ewentualnie nosić po schodach ale gdy podrośnie to sobie tego nie wyobrażam.

Co radzicie w takiej sytuacji? Czy wyniknie z tego problem zdrowotny (stawy/dysplazja)? Czy jeśli pies będzie rodowodowy, dobrze zadbany itd, to nie powinno być problemu?

Wedlug mnie nie powinno być problemu ale pod kilkoma warunkami :
1.psiak nie moze miec nadwagi /raczej wskazana lekka niedowaga/
2.w żadnym wypadku nie pozwalac na bieganie po schodach ,zawsze wyprowadzamy i wprowadzamy na smyczy /!/
3. jeżeli nie bedzie mial predyspozycji do dysplazji.
Ja mieszkam co prawda na I piętrze ale juz maluchowi pozwalałam na bardzo spokojne wchodzenie po schodach/przy okazji ćwiczenie miesni/.
Zaznaczam to moje zdanie /poparte życiem z kilkoma molosami w mieszkaniach na piętrach/

Zgadzam się z Ewą.
Nie dajmy się zwariować, przesada w żadną stronę dobra nie jest Logiczne, że poki szczeniak mały, to warto go ze schodów znosić ( ja na wchodzenie pozwalałam, ale do pewnego momentu były znoszone - do mniej więcej 3,5 miesiaca), ale też odmawiając psu różnej aktywności w wieku szczenięcym "bo dysplazja"... no cóż, też nic dobrego się nie robi.

Nie wiem czy juz masz na oku konkretnego psiaka? Teraz moda na tzw. ciezkie i potezne berny, wiele hodowli ma wlasnie takie, taka jest np moja Sabina ale sa tez jeszcze linie lekkie, sportowe jak moj Jaret. Na Twoim miejscu (jesli juz koniecznie ma byc bernenczyk) poszukalabymi takiego lzejszego (patrz na przodkow zeby tez tacy byli). Te lekkie latwiej sobie radza na schodach, maja mniejsze sklonnosci do klopotow z aparatem ruchu (i nie chodzi tylko o dysplazje, sa tez zwyrodnienia, uszkodzenia wiazadel itd)), no i takiego lzejszego w razie choroby latwiej wniesc po schodach, a o tym niestety tez trzeba pomyslec. No i te lzejsze sa generalnie zdrowsze i zyja dluzej

Dzięki za dotychczasowe odpowiedzi, są pomoce i trochę uspokajające.

Jeszcze nie wybrałem hodowli, raczej zdecyduję się na taką która ma obecnie szczeniaki do odebrania, najchętniej na Śląsku lub w sąsiednich województwach.

Nie wiedziałem, że sa "masywniejsze" i "smuklejsze" Jak to rozpoznać, która hodowla jakie bernki posiada?

My mieszkamy na 4. piętrze - na razie Gattę (prawie 4 miesiące) znosimy, ale czasami też sama schodzi. Wchodzi już sama.
W sumie jak bern jest w domku z ogródkiem gdzie np do wejścia do domu jest ok 10 schodków i maluch pokonuje te schody kilkanaście razy dziennie - wychodzi na to samo.

Zgadzam się z Marieanne i Ewą,nie można przesadzać w żadną stronę,trzeba koniecznie pamietać ,że profilaktyka dysplazji to też odpowiednia dawka ruchu dla szczeniaka,która gwarantuje prawidłowy rozwój mięśni i stawów oraz zapobiega nadwadze.Spotkałam się z opinią hodowczyni szwajcarów ,którą spotkałam na jednej z wystaw,że szwajcary i inne psy ras olbrzymich mogą chodzić tylko po płaskich terenach ,absolutnie nie po pochyłościach,nie mówiąc już o schodach.Ja uważam,że spokojne chodzenie psa po schodach niczym nie grozi ,wręcz prawidłowo kształtuje stawy i rozwija mięśnie.My mamy w mieszkaniu schody-na początku były zapory i staraliśmy się wnosić i znosić naszą szwajcarkę, noszenie z racji gabarytów szczeniaka szybko zaczęło być niewykonalne,wiec Joka samodzielnie pokonywała schody chcąc przebywać tam gdzie my,zdarzyły się nawet biegi po schodach w napadzie szczenięcej "głupawki",na co ze zgrozą patrzyłam .Udało mi się na szczęście nauczyć naszą sunię bardzo ostrożnego (łapa za łapą)wchodzenia i schodzenia po schodach na hasło "powolutku",o dziwo bardzo szybko to pojęła,przydaje się to także podczas naszych spacerów (podbeskidzie,więc małe górki),komendy tej używam,gdy trafia się jakieś ostrzejsze zejście-śmiesznie wyglada,gdy powtarzam:"powolutku,powolutku"a psina ostrożnie stawia łapy
Nie wydaje mi się żeby mieszkanie na 3 pietrze było przeszkodą w posiadaniu berneńczyka .

Dodoam jeszcze od siebie ,że slusznie zauwazono problem z schodami może sie ujawnic w przypadku /phu pfu odpukac/ jakiejś choroby gdy będzie koniecznośc noszenia takiego słodkiego cięzaru.
Stawy - moj psiak nabawil sie wodniaka stawu łokciowego po szalonej szczenięcej zabawie z Labladorem /Labek mieszka na 4 piętrze bez windy i nie ma żadnych problemów/.Więc nie schody ,nie swobodne bieganie po nierównościach mogą byc przyczyną problemow.Ważny jest rozsadek i zdolnośc przewidywania opiekunów.

Ella napisał(a):Spotkałam się z opinią hodowczyni szwajcarów ,którą spotkałam na jednej z wystaw,że szwajcary i inne psy ras olbrzymich mogą chodzić tylko po płaskich terenach ,absolutnie nie po pochyłościach,nie mówiąc już o schodach.

No faktycznie, bo szwajcary wywodzą się z wybitnie płaskich terenów. Podobnie jak bernardyny, podhalany itd itd. Jakby tak było, to te rasy by nie istniały przecież. Masakra. Przeraża mnie, jak niektórzy chcą z psów o dosć konkretnym przeznaczeniu (i nie mówię tu tylko o szwajcarach) zrobić takie dziwne "cosie" leżące wyłącznie na kanapie - oczywiście wniesione tam przez właściciela, bo wskoczyć przecież pies nie może. Tak sie kalectwo rodzi...
Wybaczcie off-topa

ja tez trochę offowo. Marieanne widziałaś zdjęcia legendarnego Barryego- bernardyna? Polecam muzeum historii naturalnej w Brnie

A co do noszenia to prawda jest taka że z berna kozicy nie zrobisz ale nie ma też potrzeby robić z niego kaleki.Umiar jak we wszystkim

Cefreud napisał(a):ja tez trochę offowo. Marieanne widziałaś zdjęcia legendarnego Barryego- bernardyna? Polecam muzeum historii naturalnej w Brnie

A co do noszenia to prawda jest taka że z berna kozicy nie zrobisz ale nie ma też potrzeby robić z niego kaleki.Umiar jak we wszystkim

Rozumiem, że masz na myśli, że był lżejszej budowy itd? No ok, był - i dlatego dzisiejsze bernerdyny nie są wykorzystywane na taką skalę, jak gdy rasa się rodziła. Ale mówienie, że szwajcary i molosy to tylko po płaskim mogą... jest co najmniej śmieszne

Ja dziś osobiście wiem że mieszkając na 3 piętrze bez windy zrezygnowałabym z posiadania berna,dziś mieszkam na 1 pietrze ,bez windy i nie chcę myśleć co by było gdyby moja suka zaniemogła,50 kg psa wnieść ,męka dla właściciela i psa.

daria napisał(a):Ja dziś osobiście wiem że mieszkając na 3 piętrze bez windy zrezygnowałabym z posiadania berna,dziś mieszkam na 1 pietrze ,bez windy i nie chcę myśleć co by było gdyby moja suka zaniemogła,50 kg psa wnieść ,męka dla właściciela i psa.

Też mam pewne wątpliowości..na starość niestety różnie może być i pokonanie nawet tych 3 pięter może być nie lada wyczynem dla starszego psiaka.
Oczywiście nie można przesadzać też w drugą stronę. Ja swojego psa nigdy nie nosiłam na rękach po schodach. Mieszkam na parterze, więc sytuacja jest ułatwiona zaledwie 5 schodków do pokonania. Gdybym mieszkała na 1. czy 2. piętrze również nie robiłabym tego, gdyż wiem, że na 100% odbiłoby się to na moim kręgosłupie. W końcu od tego pies ma łapy, aby chodzić. Musi wyrabiać sobie mięśnie.

Tylko wiecie, taki problem to może być z każdym psem średniej czy dużej rasy (nie wiem jak dla Was, ale dla mojego kręgosłupa czy 25kg, czy 45, to taka sama trudność). W takim wypadku osoby mieszkające w bloku musiałyby zrezygnować z posiadania jakiegokolwiek psa - no chyba, że miniaturki...
I mówię to z pełną świadomością tego, co to znaczy duży, chory pies na 3 piętrze.

daria napisał(a):Ja dziś osobiście wiem że mieszkając na 3 piętrze bez windy zrezygnowałabym z posiadania berna,dziś mieszkam na 1 pietrze ,bez windy i nie chcę myśleć co by było gdyby moja suka zaniemogła,50 kg psa wnieść ,męka dla właściciela i psa.

Ja mam windę ale gdy Freud został sparaliżowany byłam bezradna.Z pewnością tak samo była bym bezradna mając niufa czy innego dużego psa.Więc może to dziwnie zabrzmi, ale do tej pory mieszkając w bloku nie widziałam przeciwwskazań dla psa, teraz po ostatnich doświadczeniach pozostaje przy pokostnikach zjadliwych

Podpisuje sie pod ostatnim postem.
Czytajac caly watek widac ze Ci co maja wieksze doswiadczenia w opiece nad strszym czy chorym psem, beda odradzac decydowanie sie na bernenczyka w bloku bez windy.
A ci co na razie nie mieli klopotu, mysla ze to nic takiego, bo moze psiaki nie beda chorowac, czy sie starzec.
Ja poradzialm bernenczyka lzejszego, ale jak wspomnialam o takiego przy dzisiejszej modzie troche trudniej.
Tak na powaznie radze zastanowic sie nad inna, mniejsza rasa, a jesli rzeczywiscie tylko bernenczyk to moze pomyslec nad zamiana mieszkania? (ja np ze wzgledu na psy robie w tej chwili przebudowe domu)

Ja mieszkając na 2 piętrze /bez windy/ przez ponad 3 tygodnie nosiłam sparaliżowanego Boksera -tyko 38 kg .Dałam rade i potem mialam nastepnego faflaczka.Tak macie rację o lżejszego Berna /drobnokościstego/ teraz trudno ale jak sie poszuka...

saba&mlis napisał(a):Podpisuje sie pod ostatnim postem.
Czytajac caly watek widac ze Ci co maja wieksze doswiadczenia w opiece nad strszym czy chorym psem, beda odradzac decydowanie sie na bernenczyka w bloku bez windy.
A ci co na razie nie mieli klopotu, mysla ze to nic takiego, bo moze psiaki nie beda chorowac, czy sie starzec.
Ja poradzialm bernenczyka lzejszego, ale jak wspomnialam o takiego przy dzisiejszej modzie troche trudniej.
Tak na powaznie radze zastanowic sie nad inna, mniejsza rasa, a jesli rzeczywiscie tylko bernenczyk to moze pomyslec nad zamiana mieszkania? (ja np ze wzgledu na psy robie w tej chwili przebudowe domu)

Ja mam takie doświadczenia z 2 stron.
Najpierw - owczarek niemiecki na 3 piętrze, ZZSK. Rok noszenia po schodach? Jak nie lepiej.
Niecałe 2 lata temu - czarny terier rosyjski, jakieś 60kg, parter (4 schodki do klatki + 8 schodków w klatce), paraliż. Może tydzień noszenia, nie więcej.

Różnica? ŻADNA. Naprawdę, nie odczułam najmniejszej różnicy, czy jest to 3 piętro, czy te 12 schodków. Taki sam wysiłek, tak samo nie dałam rady sama psa wnieść czy znieść.

W ten sposób moglibyśmy dojść do dziwnych wniosków pt. jeśli mieszkasz w bloku nie decyduj się na dużego psa; ewentualnie - jeśli do twoich drzwi wejściowych w domu prowadzi więcej niż 8 schodków, nie decyduj się na dużego psa.

lukez napisał(a):Witajcie,

Rozważam zaproszenie małego rodowodowego berneńczyka do naszego mieszkania. Wiem już, że powierzchnia mieszkania nie jest najważniejsza jeśli zapewnie się pieskowi aktywność poza nim i do tego mamy fajne warunki. Jedyna obawa jaka jeszcze mnie powstrzymuje to fakt, iż mieszkamy na 3 piętrze bez windy. Póki pies będzie mały, można go ewentualnie nosić po schodach ale gdy podrośnie to sobie tego nie wyobrażam.

Co radzicie w takiej sytuacji? Czy wyniknie z tego problem zdrowotny (stawy/dysplazja)? Czy jeśli pies będzie rodowodowy, dobrze zadbany itd, to nie powinno być problemu?

Jak będzie młody i zdrowy to rzeczywiście nie ma problemu .Ale pies się starzeje i kiedyś dla niego zejście i wejście na 3 piętro to będzie ogromny wysiłek .Piszę to z perspektywy posiadania psa który w kwietniu skończył 9 lat i mieszka na 1 piętrze. Kiedy był chory noszenie z 1 piętra było wyczynem , przynajmniej dla mnie , bo ważę tyle samo co Ozzik .Kiedy jest zdrowy ale ma trochę gorsze dni (ostatnie upały strasznie go zmęczyły) widzę że schody są dla niego wysiłkiem .Mam porównanie drugiego mojego "egzemplarza" który ma tylko 4 lata i pokonuje schody na 1 piętro w 3 sekundy .Przyznam szczerze że dopóki Ozzik się nie zestarzał to nie myślałam o tym ale teraz kiedy wiem co to znaczy posiadanie psa w zaawansowanym wieku to głęboko bym się zastanowiła .To tak jakby babci staruszce kupić mieszkanie na 3 czy 4 piętrze bez windy ...

ja mam dom z ogrodem, do pokonania 4 normalne schodki tarasowe i co z tego? niby tylko 4 schodki a kiedy Chabercik przestał praktycznie chodzić i tak nic nie mogłam zrobić sama. sprowadzić do ogrodu mogłam go jeszcze sama ale wprowadzić (wnieść) już absolutnie nie. nawet gdybym miała podjazd zamiast schodów nie dałabym rady bo trzeba było go nieść. i mimo, że bardzo schudł (ważył niewiele ponad 30 kg) to nie waga była mega problemem a jego ogólne rozmiary. nie ma idealnego rozwiązania na takie kwestie. tak czy siak są to duże psy i trzeba sobie zdawać sprawę z tego co może być za parę lat. ja wiem, że mieszkając w bloku nie zdecydowałabym się na dużego psa. gdybym teraz mieszkała w bloku prawdopodobnie nie dałabym rady go wyciągnąć z choroby, która w najgorszym stadium trwała półtora miesiąca.