przez Ania Gd » 2008-12-11, 16:09
Tamat bardzo ciekawy - cieszę się, że został poruszony.
Pozwolę sobie podrzucić Wam trochę teorii:
Hodowla na linię (linecrossing)
Oparta jest na wybranym, wybitnym samcu, którego potomstwo wyróżnia się wysokim poziomem cech doskonałych. Wybrany założyciel linii kojarzony jest z samicami z nim nie spokrewnionymi w celu namnożenie jego genów w populacji. W kolejnym etapie uzyskane potomstwo kojarzy się w pokrewieństwie, w celu uzyskania wyższej homozygotyczności. Następnie stosuje się selekcję, która ma pozostawić do hodowli tylko takie samce, które zawierają w swoim genotypie i fenotypie znaczną kumulację genów założyciela linii. Wybitne samce z takiej lini mogą kontynuować powstałą linię lub/i mogą być założycielami kolejnych linii.
Metodę tę stosuje się wtedy, gdy założyciel linii był osobnikiem wybitnie wartościowym hodowlanie i przekazywał dużo cech dodatnich danej rasy. Według dawnych zasad tej metody założycielem linii mógł być tylko samiec, którego potomstwo było lepsze od matek. Bardzo korzystne jest zapoczątkowanie hodowli większej liczby linii, aby w dalszym toku postępowania można było dokonywać intensywnej selekcji linii i ich syntezy. Wzrostowi liczby zapoczątkowanych linii hodowlanych daje większy wachlarz możliwych kombinacji.
Okres I poszukiwania wybitnych osobników - przyszłych założycieli linii. Po ich zidentyfikowaniu są one początkowo kojarzone z większą liczbą samic z nimi niespokrewnionych. Jeżeli wybitny samiec nie żyje, to samice te unasienia się jego nasieniem, przechowywanym w stanie zamrożonym w banku nasienia lub nasieniem jego syna.
Okres II charakteryzujący się kojarzeniem w pokrewieństwie potomstwa po wybitnych przodkach. Kojarzenie to wraz z równolegle prowadzoną selekcją ma na celu utrwalenie cech i typu zwierząt tworzonej linii. Samce kojarzy się z samicami, których matki wykazały produkcję nie niższą od produkcji matek kojarzonych z nimi samców.
Okres III rozmnażania osobników danej linii. Stosuje się przy tym umiarkowane kojarzenie krewniacze (3:3). W dalszym ciągu prowadzona jest selekcja w celu zatrzymania do reprodukcji tylko takich zwierząt, które zapewnią wyznaczony poziom produkcji. Ponieważ każda linia trwa nie dłużej ni 5-6 pokoleń, a potem następuje jej stopniowe przechodzenie w linię genealogiczną, należy w okresie III rozpocząć poszukiwania reproduktorów - założycieli bocznych linii hodowlanych; mogą nimi być już synowie założycieli linii. Te boczne linie można w przyszłości kojarzyć ze sobą, dokonując tzw. syntezy linii, celem wytworzenia nowych linii łączących cechy obu linii wyjściowych. Z chwilą zapoczątkowania hodowli na linię uzyskuje się potomstwo, u którego pewne pary genów zostały doprowadzone do stanu hemozygotycznego.
Analizując przebieg hodowli na linię dostrzega się system kojarzeń w pokrewieństwie. Jest jednak zasadnicza różnica między hodowlą na linię a kojarzeniem krewniaczym. Przy hodowli na linię kojarzone są ze sobą osobniki wprawdzie też spokrewnione, ale przeważnie przez jednego wspólnego przodka, podczas gdy kojarzenie krewniacze (inbredowanie) polega na parzeniu partnerów płciowych, których pokrewieństwo może wynikać z pochodzenia po kilku wspólnych przodkach, powtarzających się jednakową ilość razy w ich rodowodzie.
Opracowane przez: Anna Kowalewska (hod. Rogester)
Źródło:
1. Malcolm B. Willis, Poradnik dla hodowców psów - genetyka w praktyce, PWRiL 1992
2. Kazimierz Ściesierski, Hodowla psów, Wyd. SGGW 2003
3. Tadeusz Kaleta, Katarzyna Fiszdon, Wybrane zagadnienia z zachowania się psów, SGGW 2002
4. Jerzy Monkiewicz, Jolanta Wajdzik, kynologia wiedza o psie, AXA, 2003
Ostatnio edytowano 2008-12-11, 16:13 przez
Ania Gd, łącznie edytowano 1 raz