Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Czuję się, że tak powiem trochę osamotniona z moją pasją jaką są psy. I zastanawiam się czy tak po prostu mają wszyscy psiarze, czy po prostu ze mną tylko jest "coś nie tak" jak to mówią znajomi i rodzina.
Mogłabym rozmawiać o psach bez końca, nigdy nie kończą mi się tematy. W wolnych chwilach jeśli nie mam na głowie nic ważniejszego, myślę właśnie o psach, wystawach i rozmyślam o tym jakby to było mieć hodowlę i małe bernusie
Niestety nie mam nawet z kim porozmawiać bo wszyscy, których znam mają już serdecznie dosyć mojej jak to mówią mani na temat psów.
Ale nie mogę nic na to poradzić one tak mnie fascynują. To jakie panują zasady w ich świecie, jakie są odmienne od nas a przy tym nie mogą bez nas żyć. Tak samo ja bez nich już sobie nie wyobrażam życia. Zawsze pocieszą i nigdy nie zranią w porównaniu do ludzi. Są oddane i nie patrzą na nic, wystarczy im nasza miłość.
Bardzo lubię wystawy bo jest tam zawsze pełno ludzi z którymi łączy nas ta sama pasja.
Koleżanka mi dzisiaj powiedziała, że nie wierzy, by ktoś był w stanie dorównać mi w mojej fascynacji psami. Uważam, że są nawet ludzie, którzy są w stanie mnie przewyższyć. Np. poznałam hodowców grzywaczy chińskich i powiedzieli że oni o psach to 24 na dobę. to dla mnie marzenie by mieć kogoś kto mnie rozumie, z kim mogłabym tyle rozmawiać o nich i dzielić się doświadczeniem i przeżyciami.
I zastanawiam się, czy chociaż część z was ma podobnie, że aż w takim stapniu zakochli się w psach, że w wolnych chwilach tylko o nich myślą i rozmawiają?
A i u mnie zaczęło się tak przez moją Zafirkę od razu ją pokochałam i zafascynowałam i z upływającym czasem to wszystko narasta.

Jak jest z wami ? Macie chociaż trochę podobnie ?

Też tak mam:) miło słyszeć, że nie tylko ja:). Od mniej wiecej 7 roku życia(teraz mam 21) mama mowila mi, ze jak bede gadała TYLKO o psach to nikt mnie nie bedzie lubił. Teraz dostosowalam sie do otoczenia i potrafie o nich nie rozmawiać. Ale jak tylko mam z kim, to potrafie gadać o psach godzinami:). Na szczęście u mnie w domu to nawet częsty temat,bo nasz Lider jest na 1. miejscu w rodzinie(jego imię mowi samo przez się), na wystawy tez baardzo lubimy chodzić .

Olivia napisał(a):Jak jest z wami ? Macie chociaż trochę podobnie ?

Podejrzewam ze na tym forum wiekszosc ma podobnie, radze wejsc w galerie psiakow i poczytac rozne watki
ja tez moge godzinami gadac o psiakach, w pracy dziwnie na mnie patrza , staram sie wiec ograniczac.
Dobrym sposobem jest poszukanie w swojej okolicy innych posiadaczy bernenczykow i umawiac sie na wspolne spacerki, jest wtedy o czym pogadac
Pozdrowienia dla kolejnego bernomaniaka

Cieszę się, że nie tylko dla mnie psy to nieodłączna część życia.
Staram się być jak najwięcej w miejscach, gdzie są ludzie, którzy mają psiaki, nawet jeżeli za dużo o nich nie wiedzą to nawet to mi wystarcza bo mogę im trochę opowiedzieć a oni chętnie słuchają by dowiedzieć się ciekawych rzeczy o swoich podopiecznych. A kiedy trafiam na kogoś kto także zna się na psach rozmowy potrafią trwać godzinami

U mnie w domu też wmiarę dużo rozmawiamy o psach, dopóki rodzice się nie zdenerwują dopóki rozmowa ogranicza się do ciekawostek związanych z wystawami, samą naszą Zafira i ewentualnie tylko coś bardzo ciekawego o innych psach to jest ok. Ale jak tylko zaczynam opowiadać o rzeczach które interesujące są tylko dla mnie ... to nie bardzo im to pasuje i każą mi przestać zawracać głowę takimi bzdurami

Cześć Olivia, więc trafiłaś w dobre miejsce, tutaj możesz do woli "pogadać" sobie o psach Tutaj każdy Cię wysłucha, zrozumie, coś doradzi, a nawet wesprze!
Ja też mam podobnie, jednak musiałam się nauczyć, że nie ze wszystkimi i wszędzie można rozmawiać. Trzeba wyczuć sytuację i miejsce, żeby nie doznać przykrości.
Oki, a tak na marginesie proszę o więcej fotek w Waszej galeryjce, ponieważ czuję niedosyt