wynki badań i brak apetytu

[Poker]

Aniu przytulam mocno Ciebie i Drixa
Jesteś mądrym i bardzo wrażliwym opiekunem swoich psiurów i nie daj sobie wmówić że jest inaczej, wsłuchaj się w swoje serce i tak postępuj, aby życie Drixia było jak najbardziej komfortowe i pełne przede wszystkim Twojej miłosci (a nie szarpaniny)


jak dla mnie Wigilia powinna się powtarzać co tydzień, ( nie z powodu prezentów ) wtedy wszyscy byśmy słuchali na bieżąco co psy sądzą na temat naszych poczynań ( bo ponoć w Wigilię zwierza przemawiają ludzkim głosem)
to, że zwierz przeważnie cierpi w milczeniu i dość "statycznie" nie oznacza że go nie boli ....

może więcej zaufania do siebie wzajemnie i wiary w słuszność podejmowanych decyzji, my wszak tylko/aż czytamy co się dzieje, a właściciel widzi i czuje

[iwona_k1]

Histiocytozy w Polsce się nie leczy -próby leczenia chemioterapią podejmowane we Wrocławiu spęzły na panewce.Aby potwierdzić diagnozę w 100% należałoby zrobić biopsję wątroby.Pobranie płynu z opłucnej nie musi być miarodajne-tam komórek histiocytarnych może być zbyt mało-to badanie można zrobić bez znieczulenia-pod kontrolą usg,ale biopsja wątroby tylko w narkozie...
Uważam,że powyższe wypowiedzi krzywdzą Anię.Ona jest cudowną wrażliwą osobą i zrobiłaby dla swoich psiaków wszystko,gdyby to było możliwe.Drix dostaje teraz leki wspomagające i ma zapewniony najlepszy komfort życia jaki mozna podarować psiakowi w tej sytuacji

[Busola]

a ja doskonale rozumiem obie Anie
obie mają racje.
wiem co oznacza umierający pies i utrata nadziei
wiem tez co oznacza walka
sama walczyłam, to znów traciłam nadzieje, a później próbowałam wstrząsnąc kims kto tą nadzieje również stracił.
Aniu Drixowa - ty wiesz co robić
ja jestem z Tobą

głaskanka dla Drixa

[Gocha]

Aniu czytam ten wątek ze łzami w oczach,za każdym razem jak tu zaglądam boję się, co przeczytam. Chyba każdy z nas się boi, że znajdzie się w tej sytuacji, w jakiej Ty jesteś. Ja przynajmniej przyznaje się, że boję się tego potwornie.
Nikt nie powinien Ci doradzać i krytykować Twoich działań, bo nikt z nas nie jest na Twoim miejscu.Pomimo tego, że bardzo chcielibyśmy Ci pomóc to możemy Cię tylko wspierać i trzymać kciuki. Trzymaj się dzielnie i nie zwracaj uwagi na krytykę.Ty najlepiej wiesz, co powinnaś robić a wszystko, co robisz robisz z miłości do Drixia i on o tym wie.
Ściskamy Cię serdecznie, wycałuj Drixia i Ozziątko też, bo on bidulek nie wie, co się dookoła niego dzieje i pewnie mu ciężko, że traci przyjaciela.

[Vel_Pan_Rekin]

Aneczko, wszyscy chcemy tu dla Drixa i Ciebie jak najlepiej i myślę, że Ania w taki własnie sposob to wyraziła.
Są różne etapy takich sytuacji: nadzieja, jej utrata, bunt, żal, płacz, euforia, kiedy lepiej, histeria, pogodzenie się z losem, złorzeczenie Bogu, modlitwa, prośby, chęć walki, rezygnacja, bezradność...

KAżdy z nas zna choć kilka z tych odczuć. I każdy z nas czytając Twoją relację ma prywatne przemyślenia i uczucia na ten temat: "a może by tak..." I każdy z nas wyraża je w różny sposób. Bo jesteśmy rózni.
Czasem to pomaga, a czasem ciąży.

Niezależnie od tego - Aniu - wszyscy, którzy wypowiadają się w tym wątku, choć nie tylko oni - myślą o Was. I mają różne etapy tego myślenia: jakieś przebłyski, pomyśly, zwątpienie... I dzielą się tym, bo tak trudno pomóc inaczej, a czytać bezradnie jeszcze trudniej :(

[Ania Gd]

Aniu przytulam mocno Ciebie i Drixa
Jesteś mądrym i bardzo wrażliwym opiekunem swoich psiurów i nie daj sobie wmówić że jest inaczej, wsłuchaj się w swoje serce i tak postępuj, aby życie Drixia było jak najbardziej komfortowe i pełne przede wszystkim Twojej miłosci

Aniu
chciałam napisać dokładnie to co tak ładnie ujęła w słowa Grażka Pokerowa.
Podpisuję się pod jej wypowiedzią.

Aniu - słuchaj swego serca i postępuj tak jak ono Ci podpowiada.

Ja wiem, że chciałoby sie ratować życie psijaciela do końca, ale tylko właściciel ma tak dobrą więź emocjonalną ze swoim psem, że rozumie go "intuicyjnie" i potrafi ocenić jak daleko można to ciągnąć.
I tylko i wyłącznie właściciel odpowiada za podejmowane decyzje.
To jest tylko i wyłącznie Twoja decyzja Aniu.
Pozdrawiam

[beatka]

Aniu, tak trudno czytać, to co piszesz... Z lekkim niepokojem, ale jednocześnie z nadzieją czytam wszystko co nowego piszesz. Mam okazję i przyjemność znać Ciebie i Driksiunia. Jestem przekonana, że robisz wszystko, co robić powinnaś i cokolwiek by Ci nie radzono, na pewno Ty podejmujesz najsłuszniejsze i najlepsze dla Was decyzje. Bardzo wspieram Cię myślami i ściskam gorąco. Buziaczki dla Emilki. Ucałuj również obydwa pycholki ,a Driksia przytul od nas mocno, mocno....

[anula]

My też jesteśmy cały czas przy Was...

[Dżiani]

Miałem się nie odzywać, ale tak czytam i postanowiłem wtrącić swoją refleksję.
Byliśmy wczoraj odwiedzić Drixa. Mam nadzieję, że to nie było pożegnanie, ale było to bardzo, bardzo smutne spotkanie...
Chciałbym powiedzieć tylko tyle: Nie ma rzeczy, której Ania nie zrobiła by nawet zaraz, żeby tylko Drixowi jeszcze jakoś pomóc wyjść z choroby. Uszanujcie jej decyzje bo (nie wnikając w okropne szczegóły) wie co robi i życzę jej żeby 'sprawy rozwiązały się same' i żeby nie musiała podejmować tej decyzji najgorszej.

[Robert]

Aż za gardło ściska..... Mam wciąż w pamięci naszego boksera i doskonalę rozumiem co teraz dzieje się u Ani w całej rodzinie. Nasz psiak dostał rozległego wylewu i w zasadzie z dnia na dzień został w 90% sparaliżowany, nawet jeść nie mógł. Decyzja przy nawet zerowych rokowaniach jest ogromnie trudna, myślę że tak samo trudna jak codzienna bezradność wobec choroby kochanego stworzenia. Jesteśmy z wami całym sercem. Jestem pewien, że wszystko co robisz jest z myślą o Drixiu a dla jego dobra. Bo kto inny kocha i zna go lepiej...

[agares22]

Nie mam lat 80, nie mam też doktoratu z weterynarii, więc nie będę się wymądrzać. Wiem tylko jedno- że moje serce i intuicja są moim najlepszym doradcą.
Niech każdy z nas ma prawo do decydowania o życiu własnego psa, szczególnie w tak trudnych chwilach. Wszyscy kochamy je tak samo mocno i właśnie dla tej miłości podejmujemy czasami tak bardzo różne decyzje.
Leczyć czy nie męczyć i pozwolić odejść? Obie mają wspólny mianownik- miłość.

Pozwolić odejść, to nie to samo co zabić.

Aniu jesteśmy z Tobą i Drixem i szanujemy Wasz wybór

[Drixon]

Pogoda wykańcza Drixa - jest duszno, powietrze wilgotne i ciepłe i płucka Drixowe mają ciężko ... Coś wisi w powietrzu - Ozik niespokojnie krąży, kładzie się przy "Bracie" i popiskuje ... a Drix śpi - kładę rękę na jego wychudzonym ciałku by sprawdzić czy oddycha - oddycha ...walczy...
Nie będę się rozpisywać jak i co się dzieje w mojej głowie i sercu - bo to nie miejsce na 'obnarzanie' się z uczuć ..
Wkleje zdjęcia - Drix też miał kiedyś młodzieńczą radość i urok :

teraz moje Szczęście dużo odpoczywa przed czekającą go najdalszą wędrówką :

[anula]

Jesteśmy z Wami całym sercem! Wygłaskaj Go od nas, a Ozika wyczochraj!

[Agama]

Aneczko my też bardzo mocno jesteśmy z Wami i życzymy dużo siły

[marzena]

O tak, jesteśmy z Wami!

[Natalia i Galwin]

Nie umiem nic napisać.. Nawet nie wiem co mogłabym napisać...
Ukochaj ode mnie bardzo mocno Drixa...

[AT]

ukochaj Go od nas wszystkich

[Cefreud]

wygłaskaj...

[MB]

U nas dzisiaj też cały dzień było duszno i burzowo , ale już jest chłodniej .
Może u Was też się ochłodzi , będzie Drixiowi lżej.
I od nas wymiziaj Drixia i jego kompana - dzielnie wspiera braciszka - one są niesamowite.
Myślimy o Was.

[meggy]

Aniu życzę dużo siły.Trzymam kciuki za Was oboje.