Cefreud napisał(a): Gdyby winda stanęła, była bym ugotowana...W razie gdyby stawy posypały się dokumentnie, nie będę mieć wyjścia i będę musiała albo oddać komuś psa albo uśpić...Mieszkanie w bloku może być problemem-nie u szczeniaka,ale u dorosłego schorowanego osobnika...
.Przemyśl czy będziesz miał jak pomóc swojemu przyjacielowi gdy ten się rozchoruje
Karolina ma rację. My mieszkamy na 50 m w bloku na 3 piętrze i jak Roxa była zdrowa nie było żadnych problemów.
Uważam nawet, że w mieszkaniu sprawowała się lepiej niż mała terierka dzieciaków. Po odpowiednim spacerku w domu spała lub leżała na balkonie, a małego diabłą ciągle było wszędzie pełno.
Niestety jak zachorowała i miała duże trudności z chodzeniem, modliłam się tylko, żeby winda się nie zepsuła, bo nie byłabym w stanie wyprowadzić jej na spacer.
Jak będziesz w domu, to pewnie dasz radę, ale jak zostaną z psem tylko rodzice, to mogą sobie nie poradzić w takich awaryjnych sytuacjach.
- przez ponad dwa lata Esia zostawała sama w domu na 8-9 godzin przez 6 dni w tygodniu, sporadycznie nawet 15(raz na 2 mies). Rano wychodziłam z nią na spacer 3-4 km, potem obowiązkowy odpoczynek, śniadanie, ja do pracy a pies na moje łóżko, gdzie grzecznie spała do mojego powrotu. Generalnie kocha wszystkich, a mnie nieco więcej głównie dlatego, że ja ją karmię, ja wyprowadzam na spacery, ja najwięcej miziam.... Nie biega przy rowerze, bo to za ciężki pies, ale za to chętnie rusza na dłuższe spacery. Moje doświadczenie z Esia wskazuje, że pies powinien byc raczej lżejszy niż cięższy. Psica przy wadze 55 kg wyglądała normalnie, wet ją obejrzał, wymacał skórę i stwierdził, że to duzy egzemplarz i zapasiona nie jest. Ale po intensywniejszym ruchu zaczęła kuleć. RTG nic nie wykazało. Odchudziłam psicę, do tego codzienne regularne spacery, teraz jeszcze zabawy z ogarem (od lutego mam dwupak) i juz śmiga normalnie. 
.
. Kałuże są tak duże jak twój szczeniaczek 
i chyba jedyny, na to wygląda po rozmowie z Wami. Planowane rozwiązanie miotu jest na grudzień/styczeń, więc albo coś do tego czasu wymyśle, w sumie to do sierpnia, żeby jakiegoś sobie "zaklepać" albo kolejny rok, aż się wyprowadzę, albo pozbędę mamy..., ale czekam już około 8 lat, miałem nadzieje, że teraz jakoś się to poukłada... czas pokaże 
![:]](./images/smilies/icon_45.gif ":]"){kind=icon}
Na pewno będę zdawał relacje. Trzymajcie kciuki :)
. Tata na tak, mama na nie. Czemu byś nie zdecydowała ? Przecież to sama radość, tym bardziej jak się samemu mieszka.
ale też obowiązek a nie chciałabym sytuacji, że pies jest zdany tylko i wyłącznie na mnie. Co w przypadku ciężkiej choroby albo prozaicznej sytuacji, że trzeba zostać dłużej w pracy? Gdy mieszka się z kimś zawsze jest możliwość, że w takiej sytuacji ta druga osoba zajmie się psem.
I to nie chodzi z jej strony o ból czy przywiązanie, po prostu, nie bo nie, bo sobie tego nie życzy, i wiele raczej "wyssanych z palca argumentów". Nie lubię takich bezpodstawnych argumentów i rozmów, ale coś wymyśle, jak nie prośbą to groźbą, coś muszę wymyślić. W końcu musiała by tylko rok z nim być, a wtedy są tak jak mówisz włochate kulki.
jeśli Twoja mama nie akceptuje psów to czemu na siłę chcesz jej zafundować wątpliwą dla niej przyjemność? 
już nie mam) przyjęłam nowe zasady - Nemo ma 2 posiłki, jeden to jest sucha karma, którą ja mu wsypuję każdy dzień (a jak mnie nie ma to rodzina wie ile ma dać) oraz jeden posiłek mięsno-ryżowo-marchewkowy plus witaminki. Mięsko mam po porcjowane w zamrażalce, także jak ja mu nie gotuję, bo jestem w pracy, a akurat moja mama jest w domu to wie ile czego ma mu dać (ryż i marchewa jest zawsze świeżo gotowana).
Ja nie zdążyłam dojść do pracy i włączyć komputera a szkodnik już zdążył poniszczyć o nieco a potem przez kolejne 6,5h spał jak aniołek tylko kilka razy zmieniając miejsce. I tak przez kilka dni, codziennie wyglądało to bardzo podobnie, potem już nie mieliśmy nerwów patrzeć jak niszczy 
- przedpokój już po remoncie a "pokój Viperka" tak jak sobie go urządził tak ma i od ok 2 miesięcy szkód brak 
- wystarcza w zupełności + oczywiście dla psa min 3h spacerów dziennie. U siebie w mieszkaniu czy u kogoś w gościach na ogromnych salonach, gdzie bym nie była Vipera i tak mam najczęściej pod nogami a w nocy robi się naprawdę malutki i śpi pod naszym łóżkiem z mojej strony oczywiście i za to między innymi go kocham 
