Mamy na horyzoncie wydarzenie, które może mocno wpłynąć na nasze wspólne życie.
Mamy nadzieję, że nie będzie kłopotów lecz tylko harmonia, ale tego dowiemy się wkrótce, bo...
W związku z tym pytanie - jak zrobić, żeby Koko nie była zazdrosna o małego, a traktowała go
jak pełnoprawnego członka stada z wyższym statusem od niej (niestety)?
Nie wchodzi oczywiście w grę "przesuwanie psa do komórki", ale jak postępować w pierwszych momentach,
żeby czegoś nie zepsuć w ich wzajemnych układach oraz naszych?
Jak na razie Koko asystuje w przygotowaniach...
Nie było to trudne, bo dziecko w pierwszym okresie sporo śpi, więc mamy dużo czasu dla psa. Starałam się żeby uwaga moja i męża nie była w jednej chwili skupiona tylko na dziecku, kosztem psa. Kiedy ja przewijałam/karmiłam dziecko, on skupiał się na psie, kiedy on kąpał, ja najpierw pokazywałam Bercie co się dzieje w łazience, a jak traciła zainteresowanie zabierałam ją na dłuższy ciekawy spacer, kiedy mała leżała na kocyku ja z Bertą obok niej (na podłodze, bo na łóżko wstępu nie miała ani przed ani po pojawieniu się dziecka). Nigdy nie odsuwałam psa od dziecka, nie zabraniałam dostępu, wrecz przeciwnie tworzyliśmy spójną całość, tylko miałam oboje pod baczną kontrolą. Maja pojawiła się kiedy Berta była "odchowaną" nieco młodszą niż roczną suńką w trakcie szkolenia PT. Ale szczerze mówiąc myślę, że nawet bez tych zabiegów przy względnie ułożonym i stabilnym psychicznie bernusiu pojawienie się maluszka nie zakłóca jakoś zbytnio rodzinnej harmonii. Z Grandą było odwrotnie, to ona pojawiła się jako szczon, przy już podchowanych dzieciach, więc sytuacja zgoła odmienna. Ale bern jest niezwykle elastyczny psychicznie i fajnie odnajduje się w nowych sytuacjach. No, przynajmniej te egzemplarze na które ja trafiłam 
![:]](./images/smilies/icon_45.gif ":]"){kind=icon}
