nika napisał(a):Ewcia, a sunia jest mniejsza od Sońki?
Czy ona lekko nie kuleje? Takie odniosłam wrażenie, przeglądając filmiki.
Wydaje mi się, że odbarwienie sierści jest wynikiem nieodpowiedniego żywienia. Ale niedobory na pewno "wyjdą" w morfologii.
Trzymam kciuki
Koda jest niższa od Soni ok. 8 cm. Dzisiaj mierzyłam trójpak domowymi sposobami, a wiecie jak to mierzenie wygląda i jak mało jest dokładne. Tak mniej/więcej.
No i rzeczywiście kuleje na lewą przednią łapkę. Były właściciel był z nią u weta, który po dokładnych oględzinach zalecił 5-dniową kurację lekiem przeciwzapalnym o nazwie CIMALGEX. Kuracja zakończyła się tuż przed przejęciem suni. Dzisiaj zauważyłam, że utyka bardziej niż wczoraj. Może dlatego, że więcej bawiła się z moimi bliźniakami, więcej niż wczoraj biegała. Jutro planuję wizytę u lekarza w moim mieście, a jeśli będzie taka potrzeba wybiorę się do zaufanego i sprawdzonego weta w Lublinie. Przy okazji jutrzejszej wizyty zrobię Kodzie morfologię, ot tak dla własnej informacji czy wszystko jest ok. Co do karmy, to od wczoraj dostaje joserę kids, którą zadziwiająco pięknie zaakceptowała bez żadnych sensacji trawiennych.
A'propos sierści - sunia jest intensywnie przy każdej możliwej sposobności czesana, czemu poddaje się bez większych sprzeciwów i lęków, i chyba jest już mniej brązowa. Z wyczesanej sierści można byłoby zrobić niemałą poduszeczkę
To jest kochana i niekłopotliwa sunia.Zaczęła się dzisiaj otwierać. Próbowała zdominować moje bliźniaki
Pokazała również jak potrafi się cieszyć na widok człowieka - zaczęła na mnie skakać z radości, próbowała wejść na łóżko. Uczymy się, że takie zachowania nie są wskazane.
Czekam jutra, ciekawe co nowego pokaże
i 
- bo na horyzoncie taki jest 
po powrocie z urlopu 
Potrzebuje też swojego czworonożnego przyjaciela, z którym mogłaby się bawić i szaleć. Lgnie do moich bliźniaków, ale one niekoniecznie chcą ją do tych zabaw dopuścić. W ogrodzie po prostu biega za nimi. Szkoda suni 
Tak tego pragnie, że powiedziałabym, iż jest w tym aż nachalna. Kochać, kochać i jeszcze raz kochać.
ale ją przytrzymałam i powiedziałam "nie można". I tyle wystarczyło. Nawet później nie musiałam ich pilnować. Oto druga chwila z Gutkiem:
Coraz wstawała, kierowała się w popłochu do drzwi jakby chciała wyjść. Okazało się, że strachem ją napawał cień jaki rzucał na suficie żyrandol od włączonego telewizora 
To chyba rodzinne 
![:]](./images/smilies/icon_45.gif ":]"){kind=icon}
marzenie 
Pobrano krew, nawet nie wiem kiedy, bo ani drgnęła choć byłam tak blisko niej, że bliżej już raczej nie można. Była bardzo zestresowana. Dzielna, kochana dziewczynka. Miała do mnie lekarka zadzwonić i powiedzieć wstępnie jak te wyniki, ale widać jest bardzo zajęta, bo do tej pory nie było wieści. Jutro podjadę po wyniki i porozmawiam. Jutro będzie wiadomo jakie leczenie łapki podjąć. Jutro też będę odrobaczać. Wstępnie umówiłam się na rtg na poniedziałkowe popołudnie. Wszystko będziemy wiedzieli - czy jest obciążona genetycznie dysplazją czy też nie. 
W poczekalni sprawdzałam czy gdzieś jej ten wielki ogon nie odpadł, bo go wcale nie widziałam - był tak wciśnięty między tylne łapy, łebek spuszczony, uszy przy sobie 
W poniedziałek, jak wcześniej pisałam, rtg stawów i zobaczymy jakie leczenie tej kulejącej łapki 
