Problem z gryzieniem

[inta2]

A taka sytuacja- rano wychodzimy na podwórko, ona robi siku, trochę się bawimy i ona wczepia się zębami w moje udo. To też można połączyć z rosnącymi zębami? Wyspana, chce się bawić, ale często (właśnie rano) muszę przerywać zabawę, bo ona zamiast łapać piłkę itp. chwyta mnie mocno za udo/kolano.

[Asia Morrisowa]

Pies nie duch święty nie zgadnie, że robi źle. Samo lekceważenie, to moim zdaniem mało. Trzeba stanowczo powiedzieć "NIE" (jeśli nie stosujesz fe). Głos powinien być mocny, nie można ćwierkać - moja mama tak robi, jak gani psa to takim głosem jakby dziecku tłumaczyła. Mała rano jest wypoczęta, ma dużo energii a będzie mieć jeszcze więcej. Zabawa z nią powinna być dynamiczna, pełna ruchu ale zdecydowanie skierowana na zabawkę a nie opiekuna. Kup jutowy gryzak, albo sznurkowy, nakręć ja ciągnąc go po ziemi i jak się nim będzie bawić - trzymać w zębach, ciągnąć, szarpać - to chwal, głośno wesoło, biegnij z nią... sama sią nakręć. Ja ganiam z moim smokiem jak stara wariatka! Szkoda, że to przedszkole dopiero w czerwcu ale próbuj, nie poddawaj się, to wyrośnie z niej fajna sunia

[inta2]

Uczę ją "fe" od początku, ale chyba źle, bo nie umie. Będę próbowała to poprawić i bardziej ją zmęczyć zabawą. Też z nią biegam, za piłką, chowam się za krzakami, uciekam, przynosi mi zabawki. Obie dobrze się bawimy- niestety ja szybciej się męczę. Wypróbujemy ten gryzak sznurkowy - takiej zabawki jeszcze nie ma.

[inta2]

Jeszcze proszę o podpowiedź. Jeśli już zacznie tak mocno gryźć, a potem będziemy się bawić, to ona tego nie zrozumie, że gryzienie = zabawa?

[Barbel]

Dokładnie tak. Musi być co najmniej 3 sekundy przerwy. Np.odwrócenie się, poczekanie aż siądzie na zadku.
Mam taką 2 miesieczną zarazę w chałupie, jak chwyta za szlafrok,to po prostu staję, jak zaczyna ciagnąć- idę w jego kierunku, przewraca sie, siada zdziwiony wtedy "dooobry pies" i np zainteresujego patyczkiem, trawką, zabawką, zależy co mam podręką. Za nogawki mnie raczej juz nie łapie,syna - owszem, bo on mu się usuwał (mimo słownego karcenia), a jakcośuciekawło,to należało gonić. W celu zajęcia psa robiemu też "zabawki" z tutek po ręcznikach kuchennych lub papierze toaletowym. Składam końcówki, żeby sie nie wysypywało, do srodka daje suche zarcie i chłopak ma zajęcie.

[inta2]

o, iść w kierunku! Nie wpadłam na to! I zabawkę też spróbuje! Mój pies ma już 4m-ce, ale niestety ja się powoli uczę i jeszcze gryzie. Ale jest lepiej.

[Romked]

Takie podgryzanie trzeba istotnie ukrócić. Wśród wielu rad forumowiczów jest sporo skutecznych. Dodam jeszcze jedną skuteczną, choć wziętą z „zaklinacza”. Kiedy pies ugryzie trzeba go skarcic tak jak robi to suka ze szczenięcim gdy nadmiernie ją kąsa w zabawie. Widzę to przy każdym miocie. Szybkie, krótkie „ukąszenie” palcami w kark, połączone z lekkim warknięciem. Proste i bardzo skuteczne. Szczeniak od razu rozumie, że wykonana czynność była naganna i szybko przestaje. Przetestuj i taką formę gdy inne zawodzą.

[inta2]

Kupiłam kości wołowe, schrupała w godzinę. Nie zainteresowała jej wtedy ani kosiarka, ani odkurzacz - najgorszy wróg! :)
Czy te kości to powinny być takie wielkie z nogi? Te, które dostałam, są takie mniejsze (może to kręgosłup?) i jest na nich trochę mięsa czy czegoś podobnego.

[inta2]

Hura, hura , hura! Jest ogromny postęp, tzn. nie podgryza prawie wcale! Nie wiem co pomogło, rady pani z przedszkola, większa moja konsekwencja, a może po prostu zmądrzała.
Zdarzają się jej chwile totalnego szaleństwa, kiedy bardzo skacze i gryzie ta wielka kluska, ale jest to w określonych sytuacjach i radzimy sobie też i z tym. Myślę, że jesteśmy na dobrej drodze.

[inta2]

Uwaga, będzie długi post. Kumulacja z dłuższego czasu.
No, niestety... okazałam się wielkim beztalenciem, jeśli chodzi o wychowanie szczeniaka. Wybierając rasę szukałam takiego psa, który jest duży i łagodny. Niby wszystko się zgadza, tylko że Bi (6 m-cy prawie już ma) gryzie.
Czytam tu jak te psy się zachowują, oglądam zdjęcia z małymi dziećmi... a ja to jakbym miała inną rasę. Skończyłyśmy przedszkole i jest (jak już wcześniej pisałam) znaczna poprawa. Tam problem (przynajmniej w części) został zdiagnozowany - Bi gryzie, kiedy się ekscytuje. Rada pani z przedszkola - pies gryzie = przestaje dla ciebie istnieć, pomogła najbardziej i po tym ten duży postęp nastąpił. Podgryzania jest o wiele mniej i szybko odpuszcza jak nie wchodzę z nią w interakcję. Ale ciągle podgryza i to nie tylko jak czymś się podkręci. Czasem tak po prostu, bez ostrzeżenia - idę/stoję ,a ona podchodzi, marszczy nos, warczy i boleśnie gryzie po nogach. To już duży pies, więc takie ugryzienie naprawdę boli i trudno wytrzymać bez ruchu.
Przedwczoraj miałam kryzys, gryzła często, mocno, nie rezygnowałam, mi już puszczały nerwy... Wczoraj - cały dzień super, dopiero po wieczornym spacerze skoki na mnie i mojego chłopaka połączone z gryzieniem. Tak robi jak ma dość spaceru lub jest za długi.
Kolejna sprawa to to , że podgryza też niektórych gości, te osoby, które zna. Widzę, że się cieszy, ale muszę uważać jak ktoś przychodzi. Zwłaszcza na dzieci. Zresztą - już żadne dziecko do nas mnie przychodzi, chociaż kiedyś się z nią bawiły. też podgryzała, ale była mniejsza.
Nie wiem, czy mam się pogodzić z tą sytuacja, że mój pies mnie czasami będzie gryzł, czy to kiedyś się zmieni i będę miała berneńczyka jak w opisie rasy? Może miał ktoś podobnie i mnie pocieszy?
we wrześniu, jeśli tylko praca mi w tym nie przeszkodzi, pójdę z nią na PT, może też coś pomoże.
Ale nie spodziewałam się, że mój pies będzie mnie gryźć.

[marieanne]

Przede wszystkim proponuję przyjrzeć się, bo z tego co piszesz, gryzie jednak w 2 sytuacjach: gdy się ekscytuje i w ramach zaczepki. Rozdziel reakcje na te 2 rzeczy: przy pierwszej - faktycznie ignoruj, próbuj psa wyciszyć np. odsyłając na miejsce. W drugiej - po prostu skarć słownie i wyproś z pokoju.
Nie jest agresywna, nie gryzie by skrzywdzić - co nie zmienia faktu, ze akceptować tego nie można.
No niestety, zdarza się, że czasem czegoś oduczyć trudniej. Nie poddawaj się

[inta2]

Próbuję cały czas, ale przestaje wierzyć ,że to się zmieni.
Na ekscytacje ignorowanie działa świetnie.
Przy tym drugim rodzaju gryzienia, jeśli przytrafi się w domu, to ją wypraszam. Gorzej jest na podwórku - dziś np. kazałam jej zrobić siad - usiadła i pięknie patrzyła się na mnie :). Dostała smaczek, a za chwilę znowu "atakowała". I tak kilka razy.
W ogóle to mam wrażenie, że ona się przyzwyczaiła, że jak coś chce - to podgryza. Czasem podgryza tak tylko delikatnie, np. żeby ją głaskać. Oczywiście staram się nie nagradzać gryzienia.
Niestety , mało jest w domu, bo zaczyna podgryzać, więc ją wypraszam. Może to dlatego, że jak była mała nie pozwalaliśmy jej wchodzić do pokoi i teraz nie wie co tam można robić. Teraz tego żałuję, ale wcześniej skupiłam się na tym, że by nie było siku na dywanie. Mieszkam u rodziców, a oni nie chcieli psa w domu...

[marieanne]

Przy tym drugim rodzaju gryzienia, jeśli przytrafi się w domu, to ją wypraszam. Gorzej jest na podwórku - dziś np. kazałam jej zrobić siad - usiadła i pięknie patrzyła się na mnie :). Dostała smaczek, a za chwilę znowu "atakowała". I tak kilka razy.

Wydaje mi się, że tu może być haczyk i panna Cię troche przejrzała. U mnie też coś takiego się zadziało - na szczekanie bez opamiętania (np. przy wyjściu na spacer) było "siad" - ja za to nie nagradzałam, ale TŻ owszem. I w pewnym momencie wyglądało to tak przy wychodzeniu TŻta z psami: szczekanie Zuzla -> "siad" -> grzeczny pies -> smaczek -> szczekanie Teraz "siad" bedące formą uspokojenia nie jest nagradzane i jest ok.
Inna rzecz to to, że wg mnie w takiej sytuacji jak opisujesz, powinnaś najpierw psu jasno powiedzieć "nie wolno" czy co tam mówisz - musi być konkretny komunikat, ze to co robi jest paskudne. I dopiero jak się uspokoi, to ewentualne dalsze komendy i zajęcie jej.

[inta2]

Dzięki, będę próbować nadal. Pani w przedszkolu mówiła też, że to miesiące pracy, żeby takie zachowania wyeliminować. Niech to będzie i pół roku, żeby mi tylko ktoś powiedział ,że to się minie na pewno. .. bo w tym momencie to faktycznie mam jakieś załamanie.. . i nie bardzo wierzę, ze się uda. Dzisiaj były chyba tylko 2 czy 3 sytuacje, kiedy tak gryzła plus jedna przy wyjściu z samochodu (ekscytacja), poza tym jest cudna, ale jakoś mnie to przytłoczyło...
A może miała za słabą socjalizację na początku? Mieszkam na wsi, zabierałam ją czasem do miasta, żeby miała więcej bodźców, ale pewno za mało. Pani z przedszkola mówiła, żeby ją częściej tam zabierać, więc wieczorami jeździmy na spacery po mieście. Wytedy nie gryzie, ale bardzo się ekscytuje, chwila mija zanim zaczyna na mnie zwracać uwagę.

[agusia_x]

Przy tym drugim rodzaju gryzienia, jeśli przytrafi się w domu, to ją wypraszam. Gorzej jest na podwórku - dziś np. kazałam jej zrobić siad - usiadła i pięknie patrzyła się na mnie :). Dostała smaczek, a za chwilę znowu "atakowała". I tak kilka razy.

Napewno nie nagradzać w takim momencie smaczkami, bo to dla niej oznacza, że jak następnym razem ugryzie, potem usiądzie to dostanie nagrodę. Skarcić słownie, ale dosadnie, fe albo nie wolno, posadzić i poczekać chwilę. Absolutnie nie głaskać, nie dawać smaczków, nie chwalić. Po chwili ruszacie dalej. Gdy znowu ugryzie, wszytko powtórzyć. Tylko musisz jej zakomunikować, że jesteś niezadowolona z jej zachowania. Samo posadzenie wg mnie nie oduczy jej tego. I tak za każdym razem. Wydaje mi się, że konsekwencja przyniesie efekty. Smaczki możesz dawać jak dłuższą chwilę pójdziecie bez zaczepki z jej strony. Wtedy daj jej nagrodę, pochwal.

Gdy nasza Fiona trafiła do na to Julka miała 9 miesięcy. U nas priorytetem było nauczenie w krótkim czasie Fiony, że mała jest nietykalna. Zęby szczeniaka są okropnie ostre, a ciało małego dziecka bardzo delikatne, więc nawet lekkie ugryzienie sprawiało jej ogromny ból. Po niecałych dwóch tygodniach Fiona w pobliżu Julki chowała zęby "do kieszeni". Nas podgryzała, jej absolutnie nie. Po jakimś czasie i w naszym przypadku zaprzestała. U nas sprawdziło się słowne karcenie. Głośno i dosadnie informowaliśmy ją, że nam to nie odpowiada i w końcu załapała.

Powodzenia.

[inta2]

Myślicie, że szkolenie PT coś pomoże? tak czy siak chcę iść. Tylko martwię się, czy praca mi w tym nie przeszkodzi.

[marieanne]

Myślę, że żadne szkolenie nie pomoże, jeśli nie bedziesz pracowała z nią konsekwentnie sama.

[agusia_x]

Napewno nie zaszkodzi. Ale na szkoleniu dowiesz się tylko jak z nią postępować, ale i tak będziesz musiała codziennie sama z nią pracować.

[inta2]

No tak, wiadomo. Nie oczekuję, że tam po prostu przestanie. Tak też było z przedszkolem - tam tylko podpowiedzi co robić jak gryzie i ogólnie - jak z psem postępować. Po wprowadzeniu w życie tego, co się tam dowiedziałam nastąpiła wielka poprawa. "Ataki" maks kilka razy dziennie, a czasem prawie wcale, ale nie zniknęły i po prostu chwilami brak sił...

[Anuta]

Inta2, a jakie macie relacje z pieskiem, partnerskie, podległości? Czy poza gryzieniem masz inne kłopoty? Może trzeba sie zaprzyjaźnić? Bernusie to wspaniałe psy, chetnie współpracujące z człowiekiem, łase na pochwały i nagrody, ale muszą być kochane. No i nie powinny sie nudzic. Może powinnaś sie więcej z nim bawić?