Poker [*]
Wyrazy współczucia.
Moderator: Halina
przez KasiaT » 2013-10-03, 20:58
przez Poker » 2013-10-03, 22:41
przez annasm » 2013-10-03, 23:01
przez mon04 » 2013-10-04, 21:10
przez kiwi » 2013-10-06, 17:58
przez P.P. » 2013-10-19, 14:15
przez agas » 2013-10-19, 16:05
przez aurorabea » 2013-10-19, 16:23
przez Mika » 2013-10-20, 20:08
przez bea » 2013-11-12, 15:59
przez Poker » 2014-02-09, 18:35
... aż do maja. 4.05 na wyjeździe, znienacka dwa dni dziwnej "choroby" . Piesio "bez powodu" bardzo niespokojny. Chodzi - tak naprawdę to stale w ruchu, nie kładł się wcale, dyszy, ślini się, pokazuje mi, ze coś mu dolega. Dwa dni badań, diagnostyki i ... niby nic. Prześwietlenia (5 sztuk) całego psa nic nie wykazują, USG takoż, morfologia w porządku, biochemia też, no niezupełnie Aspat i Alat przekroczone potwornie. Szukamy więc nadal, ale nic nie znajdujemy. Pewnie błąd laboratorium, czasem się zdarza. Waga w stosunku do stałej od lat (50 - 52) spadła do 48 kg ( tłumaczone wiekiem). Po powrocie do domu powtarzam USG jamy brzusznej u dr Marcińskiego (7 maja) i czysto, wszystko w porządku. Mamy powtórzyć badania „za jakiś czas” (pewnie jakieś przekłamanie) i obserwować piesia. To był fajny, spokojny czas. Chodziliśmy na długie spacery, jeździliśmy do znajomych, zwiedzaliśmy różne zakątki. Ale piesio tracił masę, powoli ale stale, mimo apetytu i jedzenia, pod koniec lipca 45 kg (znów tłumaczone wiekiem). W sierpniu kolejne badania, morfologia w normie (b. ładna), biochemia też, poza potwornie podwyższonym Alat i Aspat, prześwietlenie już dyskusyjne, skierowano nas dodatkowo na USG jamy brzusznej (wet już wtedy wiedział) i ... wyrok. Pan dr Marciński ..." 9x6 w okolicy przysercowej, 3x4 w okolicy trzustki, "rozlane coś", nacieczone, stan zapalny wokół, biopsja może tylko przyśpieszyć ekspozycję komórek w innych narządach, nieoperacyjne... niech go pani nie męczy ... macie 3 tygodnie ...". 3 września i 3 tygodnie. Szok i wrażenie całkowitej abstrakcji tej sytuacji, bezsilność i niedowierzanie. Przecież poza tym wszystko jest w porządku. Przecież niemożliwe, żeby tak urosło coś, czego w maju nie było. Teraz wiem, że guz, aby mógł być zdiagnozowany, klinicznie widoczny, musi powiększyć swoją masę ponad 30-krotnie , a waży wówczas 1 g (z lektury o ludzkich nowotworach). Byłam w szoku. Niemożliwe, że tylko 3 tygodnie, a w ogóle to dlaczego 3 a nie 8, 10. Przecież chodzi, je, zachowuje się normalnie, jak zawsze. Trzy tygodnie???. Tak dokładnie to było 3 tygodnie i 4 dni. Tramal, sterydy, ranigast, ulubione papu i stały spadek wagi, i coraz krótsze spacerki. Nie liczyliśmy czasu, myśmy go kradli… Stale obecne gdzieś pod czaszką myśli „czy nie cierpi”, „żeby Go tylko nie bolało” i „czy na pewno zauważę to czego widzieć bym nie chciała”. Sam mi pokazał. We środę narobił w domu. I strasznie się wstydził. Tak bardzo, że aż … nas zabolało. Bo przecież „nic się nie stało pieseczku”. A On uciekł w głąb działki pod świerki, odizolował się, a nigdy tego nie robił. We czwartek zrobiliśmy biopsję u weta, ważył wówczas 38 kg, zwiększyliśmy Tramal. Zaczęła się walka o godność Psa. W piątek już dotarło do mnie co muszę zrobić. W sobotę przed południem pożegnaliśmy się. Mieliśmy czas dla siebie. Zastygłam w jakimś dziwnym stuporze. Nie myśleć, tylko nie myśleć, wyłączyłam myślenie. 
przez kiwi » 2014-02-09, 19:38
przez maat » 2014-02-09, 20:27
przez Anirysova » 2014-02-09, 20:28
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości
