Fionka ma 10 tygodni i jest u nas prawie 2 tygodnie. Zaaklimatyzowała się już na dobre. Mamy również 10 miesięczną córeczkę Julkę. Mój problem polega właśnie na relacjach tych dwóch małych panienek.
Fiona jest szczeniakiem, a co za tym idzie w głowie jej psoty, figle i zabawy. Bardzo lubi "podgryzać" w trakcie zabaw. I jak nam to nie sprawia większego problemu tak Julce sprawia ból, bo Fionka ma zęby jak igiełki. Gryzie ją w rączki, nóżki, a i czasami zdarzy się w buzię, bo gdy młoda raczkuje wokół niej to właśnie buzię ma na wysokości jej pyszczka. Staramy się ją ganić za takie zachowanie, reaguje gdy mówimy nie wolno i jest spokój na jakiś czas. Ale jak to szczenię, za chwilę zapomina i znowu to samo. I tu właśnie pojawia się problem, a może tylko mi się tak wydaje. Wiem, że potrzeba czasu na to aby zrozumiała, że małej ruszać nie wolno, ale obawiam się, że to nasze ciągłe negowanie jej zachowania w tych sytuacjach spowoduje, że Julka będzie jej się kojarzyć z karceniem i ich wspólne relacje nie będą takie na jakie liczę. A chciałabym aby Julka miała przyjaciela od najmłodszych lat.
Jak sądzicie, mam się czym martwić? Jak postępować aby nie zrazić psa do małej, ale też oduczyć ją takiego zachowania.
Z góry dziękuję za wszelkie rady
Sytuacji o których piszesz uniknąć się zwyczajnie nie da , można jedynie je ograniczyć mając oczy dookoła głowy 
W momencie gdy szczeniorek gryzie dziecko w/g mnie należy stanowczym głosem powiedzieć np."fe" (nie krzycząc, nie odganiając pieska) i podsuwać mu jego zabawkę do gryzienia. Podrapane rączki zapewne będą nie raz , buziaczek pewnie też ... z czasem szczeniaczek zrozumie ,że gryżć nie wolno ,ale na to potrzeba niestety czasu. Następny etap będzie ,gdy maluch zacznie chodzić ,a piesek za nim biegać ,skakać ,podgryzać i przewracać ledwo łapiące równowagę dziecię .My przerabialiśmy tą opcję 
